Trainingsweekend Schoorl met de Wimpies

Dit weekend stond na 1,5 maand trainen alweer m’n eerste trainingsweekend op het programma. Dit keer in Schoorl. Echt een top locatie! Nog nooit geweest, maar ik weet nu ook zeker dat dit niet de laatste keer zal zijn. Het was zelfs zo geweldig dat ik me er misschien wel eens ga vestigen.  We vertrokken op vrijdag 16 november en we kwamen terug op zondag 18 november. We, waren de Wimpies. De hardloop groep van atletiekvereniging Phanos onder leiding van Wim Schoots (rechter afbeelding onder). 

Vrijdag 16 november
Training 1: 2 uur op de MTB. Voor de eerste keer op het MTB schoorl parcours gefietst. Echt een gaaf parcours. Twee stevige heuvels, voor de rest heel goed te doen.
Training 2: 60 minuten duurloop D1. Lekker ontspannen door de heuvels van Schoorl. Maar na een krachttraining op donderdag en een stevige mountainbike rit door het duinlandschap was het verre van ontspannen, maar wel heel mooi.

In de avond veel gezellige spelletjes en sketches gespeeld. Erg leuk om de groep goed te leren kennen.

Zaterdag 17 november

Training 3: 45 minuten interval training, echter zat er totaal geen energie in mijn lichaam. Futloos, spierpijn en vermoeid. Hierdoor eerder terug naar huis gegaan.  Om nog even goed te slapen, mobiliteitstraining en klaar te maken voor DE training van de middag. 

Training 4: 90 minuten kracht en klimduin. Op de foto hieronder lijkt het overigens niet heel stijl, maar dat is deze wel degelijk. De klimduin ging verbazing wekkend goed. Vroeger was ik gewoon slecht in heuvels, maar vandaag ging het gewoon heel goed. Behalve de laatste meters dan, daar waarbij je je maximale hartslag bereikt hebt en met de eindstreep inzicht letterlijk als bijna figuurlijk instort. Heerlijk is dat!  

Zondag 18 november

Training 5: 101 minuten lange duurloop tempo 1 – langste trainingsduurloop welke ik ooit gelopen heb. Via het bos van Schoorl, door de duinen over het strand, terug over het strand, weer de duinen in en via het bos na precies 20km weer terug op de accommodatie. 

Training 6: 2 uur MTB. Het was de bedoeling om lekker uit te fietsen, maar het werd een bikkel harde training. De zondag drukte op het parcours brak me waarschijnlijk. De drang om mensen in te halen was toch iets te groot J. 

Al om al een top weekend! Bedankt voor de organisatie Josine, Sonja en Djurre! Volgend jaar ga ik zeker weer mee. Vandaag (maandag) en morgen een rust dagje voor een goeie super compensatie. 

Verder nog een aantal mooie foto's van de omgeving:

'Linkerrijtje' Eredivisie

Al sinds mijn eerste triathlon wedstrijd iets meer dan 2 jaar geleden zeg ik tegen iedere winnaar die mij verslaat. “Gefeliciteerd, maar volgend jaar pak ik je”. Ik heb veel, heel veel, lof voor de winnaar. Je wordt toch verslagen op snelheid, maar wat iedere topper in zich moet hebben is om zich zelf altijd te willen verbeteren.  Als je wilt winnen, leer verliezen. Je zelf en je tegenstander overtreffen dan win je. Tot op heden heb ik  van nog geen winnaar die mij verslagen heeft gewonnen. Maar pas op, volgend jaar pak ik je!

Afgelopen vrijdag, 7 september, was het dan zo ver de finale van de Eredivisie Triathlon. De Team Relay in het mooie Almere. Spektakel zou het moeten worden en dat werd het ook. Want op een 4x 300 meter zwemmen, 7km fietsen en 2km hardlopen estafette kan veel gebeuren. Team4Talent zou uiteindelijk zonder zorgen de overwinning behalen. Achteraf ook tegen hen: “Volgend jaar pak ik je” en lachen dat we deden…
Maar wat zich achter Team4Talent afspeelde was voor ons en voor de andere teams nog één groot vraagteken. ProTriathlon en VZC stonden na het NK Olympische Afstand gelijk in punten en bij hen zou het dus om de laatste wedstrijd afhangen wie twee of drie zou worden.
Wij (De Dolfijn Amsterdam) gingen als 13^e team (van 22 teams) de finale in en een linkerrijtje zou er niet meer inzitten. Het gat tot de nr. 12 was 7 punten en tot de nr. 11 maarliefst 10 punten.

Foto door Daphne Geo 

Om iets na 18 uur was het voor mij om van start te gaan. Met 22 teams op het start ponton. 300m in de vorm van een driehoek met 2 boeien en je start zelf aan de buitenkant/midden. Knokken dus.
Waar de meeste gekozen hadden om zonder wetsuit te gaan zwemmen, hadden wij, mede door onze testwedstrijd van vorige week, besloten om gewoon het wetsuit aan te houden. Sneller zwemmen, een 8^e plaats voor mij, maar toch een minder snellere wissel als gevolg. Keuzes. Desondanks na de wissel 3 man voor me. Gelukkig had ik snel mijn voeten in de schoenen, maar verder dan dat kwam het niet,  nooit de tijd gehad om de schoenen ook daadwerkelijk vast te klitten (van klittenband). Want vanaf de eerste meter was het knallen. Na de eerste bocht gelijk op kop. Andere in mijn achterwiel. Kop over kop gaat wat lastig. Voor me zie ik twee man fietsen. Kies ik er voor om er heen te fietsen en de andere te laten profiteren van mijn mooie achterwiel. Of stop ik met trappen om ze te dwingen op kop te komen. Ik kies verstandig voor het laatste. Eerste keer geen reactie. Dan maar weer aanzetten. Nu is het genoeg. Ik draai me zelfs om en ja, gelukkig we gaan kop over kop. Na 3km weer 2 man ingehaald en na 5,5km zelfs het 3^e team uit de wedstrijd ingehaald. Dan lig je toch opeens 3^e. Maar helaas, van de organisatie mochten we niet meer in fietsen, dus kende ik het parcours niet. De laatste bochten gingen niet goed en dan kom je als laatste van je groepje terug in de wisselzone. Het lopen daarop volgend ging lekker, maar niet snel. Tevreden dat het lekker ging, die snelheid komt volgend jaar wel. Zorgen dat ik niet voor een derde jaar op rij geblesseerd raak in de winter.
Na 22’52” zwaar hijgend het denkbeeldige stokje over gegeven aan Bart Rijborz. Na een mooie zwemtijd begon hij aan het fietsen om vervolgens bij het lopen een plaatsje te stijgen, maar ook weer één plaatsje te zakken. Dus geen positie verschil.
Als 3^e man hadden we Aron. Met een iets wat tegenvallend zwemmen, heeft hij alles weer goed gesteld bij het fietsen. Hij had bijna de snelste fietstijd van alle derde starters. Met lopen nog eens onze positie versterkt.
Voor Gosse was het de beurt om het af te maken dit keer. Dat zijn zwemmen wat minder was dat wisten we, dus hij moest niet te veel verliezen. En dat deed hij gelukkig ook niet. Met fietsen een sterke tijd neergezet. En daarop volgend nog sneller gelopen wat relateerde in de snelste team looptijd. Waardoor we als 9^e de finish bereikte. Achteraf bleek echter dat Team Ravestein een ronde te weinig gelopen had en dus als laatste eindigde, wat ons 8^e maakte. Dit betekende dat we in het eind klassement de 11^e plaats bereikt hadden. En blij dat we waren! Begonnen met een 15^e plaats in Enschede en geëindigd als 11^e in Almere.

Foto door Daphne Geo

Volgend jaar gaan we voor een top 10 klassering. Maar nu eerst een ‘afleidingsperiode’. De periode die er om bekend staat om niet zoveel te denken aan triathlon. Niet zo te denken aan logboeken, vroeg naar bed, drank en al dat soort niet sport dingen. Dingen die je normaal niet doet, en wat je normaal wel doet nu niet. Het is goed voor het hoofd om even tot rust te komen. Nieuwe doelen stellen, plannen uit te werken en de benen en armen op te maken voor een nieuw blessure vrij jaar. En vergeet niet. Volgend jaar pak ik je!

Dat gaan we dus ook doen, allemaal bedankt voor mijn ondersteuning van afgelopen jaar. Iedereen die zich aangesproken voelt, bedankt! Heel erg bedankt! Allemaal bedankt voor meeleven en lezen van mijn (leuke) berichten op mijn blog. Deze winter, hopelijk zo snel mogelijk, maar de studie gaat even voor, zal de blog vervangen worden door www.wilbertgrooters.nl. Leuk, leuk, leuk!! Deze ben ik aan het maken samen met SportvoedingWielrennen.nl  Dit betekend niet dat ik komende weken niet door blijf schrijven J. 

Uitslagen Team Relay, klik hier. 

Eindstand Eredivisie Triathlon, klik hier. 

Video verslag Team Relay Almere:

Overwinning triathlon Aalsmeer beslist op eindsprint

22 graden, lekker zonnetje in een half bewolkte atmosfeer afgewisseld met kou, regen, stevige hagel, harde wind en een tweetal geduchte concurrenten, maakte de 25^e Triathlon Aalsmeer een hele zware wedstrijd.

‘Waar is het feestje…!!!? Bij de buren is het feestje!!’ twitterde ik om 1:15 uur in de nacht. Na een korte nacht ging dus veel te vroeg de wekker, 7 uur. Snel douchen, eten en 7:40 uur zat ik alweer op de fiets om met de metro naar Amstelveen te gaan. Daar nog een stevige regenbui afgewacht en daarna in alle rust en een lekker zonnetje naar Aalsmeer gefietst.

Om 10:30 uur was de start vanaf het strand rennend het water in. Dat kan ik goed J. En het ging ook goed J. Direct een mooi plekje. Ik wist dan Jeffrey Reijnders een snelle zwemmer was en moest dus zorgen hem niet uit het oog te verliezen. Hij krijgt het voor elkaar om met de eerste het water uit te komen tijdens de Eredivisie. Dus hoe minder achterstand hoe beter. Eerste 150m kon ik goed bij blijven, maar toen werd het zwaar. Te weinig gezwommen deze vakantie en dat voel je. Tijdens keerpunt zat ik in de knel met m’n voorganger, Menno Koolhaas geloof ik. En ik lag stil en direct een kleine achterstand. Terug weg was wel gaaf. Op en neer over de golfen met ieder slag zoveel mogelijk water te pakken om het gat met de eerste zo klein mogelijk te houden. Het strand kwam in zicht, als laatst een lange goede vlinder sprong. Rennen! “Batmuts!!” roept een vrijwilliger. Ja doei!!! Denk ik. Eerst wetsuit naar beneden, daarna pas badmuts!

Zwemtijd: 6’08” (4^e) – 1^e Jeffrey 5’43, 2^e Martin Pet 5’56”, 3^e Menno 6’01”

Vervolgens het meest oneerlijke parc fermé in wat ik ooit gezien heb. Concurrentie stond veel beter. Direct in de schoenen, en RAMMEN!! Nu is het mijn beurt. RACEN op een tweewieler. Na 3,5km kwam ik in het wiel van Menno en Martin. Even wachten tot de bocht en volle bak aanzetten zodat ze niet in mijn wiel mee konden. En dat lukte. Op naar Jeffrey. Hij reed er 50m voor en al snel kwam ik bij hem. Hard er op af en er over, maar niet hard genoeg. Jeffrey nam m’n wiel en liet hem niet meer los. Van links naar rechts en weer terug, aanzetten, afremmen maar hij bleef er in. Na 2km scherpe bocht inzicht. Iets daarvoor zag ik een achterblijver rijden, volle bak er heen. Moest er wel wat risico voor nemen, maar kon net voor de achterblijver de bocht in te duiken. Gewoon niet remmen. Kijk na de bocht achterom, en zie een klein gat. Met de hoogste versnelling staand op de pedalen. En ik had hem. Nu door, om er een zo groot mogelijk gat van te maken. Voor Jeffrey was ik niet zo bang, maar ik wist dat Menno een snellere loper is dan mij.
Een paar bochten verder, achterom kijkend zag ik hem al niet meer. Gelukkig, maar nu door. Maar toen. Hagel en mijn lens. Hij was verschoven en kreeg hem niet meer goed. Mijn goede oog, dus het werd nogal wazig met -3. Op deze manier nog 1,5 rondje doorgehaald. Heel veel achterblijvers gelapt. Sorry het blijft een heerlijk gevoel om heel hard iemand voorbij te gaan. Laatste 400m voeten uit fietsschoenen tot aan de wisselzone. Van de fiets af, en rennen naar mijn plekje (2^e wisselzone was op een andere plek dan de 1^e). Maar waar was mijn plekje ook alweer…? Gevonden. Fiets weg, schoenen aan en rennen. Waar moet ik er uit…? Gevonden. Aahhhh WILBERT!!! KOM OP!! 1’05” voorsprong na fietsen en 47” na wissel. Ohh. Dat zou niet mogen. Maar het gebeurde. Dus dat betekend harder rennen, dan je ooit gedaan hebt.

Fietstijd: 29’01 (1^e), 41,5km/h – 2^e Menno 30’19”, 3^e Martin 30’20”, 4^e Jeffrey 30’38”

Het lopen ging wonderbaarlijk lekker. Laatste 1,5^e maand goede baantrainingen gedaan bij groep de Wimpies (trainer: Wim Schoots, leuke naam) in Olympische Stadion. En dat betaald zich nu al uit, terwijl ik nog niet eens heel hard aan het trainen ben. Vooral nu heel blijven en dan na de rustperiode richten op het nieuwe seizoen.

Maar terug naar Aalsmeer. Nog steeds één oog wazig en het andere scherp. Met dit loopparcours van oneffen wegen en hobbels was iets beter zicht wel prettig geweest. Maar het ging goed. Zware regen tijdens het lopen. Heerlijk, echt heerlijk. Na 1 ronde van 2,5km terug op finishterrein voor het keerpunt. En ik zag hem al, Menno. Shit, wat zou het zijn? 100m. 23” bleek achteraf. Te dichtbij. Aanzetten, het ging zeker harder. Maar het werd ook zwaarder. Nog 1km en Menno had me. Hij ging er over. Ik dacht dit gaan we nu niet verliezen. Niet nu. Niet nu het lopen zo goed ging. Niet nu het fietsen harder ging dan ooit te voren. Maar nog 1km… Dat is lang. En al helemaal als je je snelheid opeens flink moet opschroeven. Lichtjes voorover gebogen, extra arm inzet, bam bam bam op de voorvoeten, afzetten, en dat veel sneller dan daarvoor achterelkaar. Concentratie op z’n voeten. Ik loop vlak achter hem. Ik gaf hem geen cm. Vervelende bocht en hij had een paar meter, op karakter terug. Nog een bocht, hij snijd af, ik ook. Diepe plas, knikje met de knie. Ik wordt moe. Ik wil niet meer, ik kan niet meer. Door gaan! De strijd met je zelf, de strijd met je tegenstander. De strijd met de elementen. Nog 420m en weer een versnelling. Nu volhouden, nu kun je niet meer lossen. Nu mag je niet meer lossen #opgevenisgeenoptie. Nog 260m en nog een versnelling, gevolgd door weer een versnelling. Ik dacht aan vroeger. BVC (Betuwe Veluwe Cross, regionaal cross-circuit in mijn junioren atletiek tijd). Ik werd er altijd afgelopen in de sprint. Maar nu niet. Nog 200m en de 20km/h kwam in zicht. Laatste bocht. Allemaal geschreeuw en geloei. De speaker ging uit zijn dak. Zo’n finish zie je niet vaak (of laatst nog tijdens de OS in Londen, vrouwen, toch, ik weet hoe het moet). Laatste bocht, volle bak, niks mag er in blijven, alles moet eruit. Knieën naar voren, net als een sprinter. 100m maximaal. 9.57 seconde. Ik weet het zeker. Nieuw wereld record. Finish, yes. Whoo, vet, wat een finish. Maar al snel, lag ik op de grond. En daar bleef ik liggen. M’n borst ging hoog op en neer en daar lag ik dan. Ik was leeg, had alles gegeven en had overwonnen. Heeeerlijk J.

Lopen: 18’32” – 5,2km (1^e – 5^e looptijd), 2^e Menno 17’45” (1^e looptijd)
Eindtijd: 1^e Wilbert 56’05”, 2^e Menno 56’07”, 3^e Jeffrey 57’02”

Het moet voor mij niet te warm zijn, vorige week NK Olympische Afstand (komt nog een blog over). 33 graden, oververhitting tot gevolg. Ik was toen beter in vorm, maar prestaties was ver te zoeken. Nu, regionale wedstrijd, lekker fris en dan lukt het wel…

Volgende week oefenwedstrijd Team-relay Enschede. En een week later de afsluiter van het jaar Team-relay Tijdens Hollad Triathlon Almere. Voor de laatste en beslissende wedstrijd van de eredivisie.

Uitslagen: http://nl.mylaps.com/evenementen/uitslagen/2012/aug/26/aalsmeer/Achtste_Tussen.html
Triathlon226: http://www.triathlon226.nl/2012/08/multis-heersen-in-eigen-aalsmeerse-triathlon/

Groetjes! Wilbert  

Mijn jaar komt nog!!! I know it! – Triathlon Stein 2012

Een iets wat verlate blog van de Triathlon Stein (23 en 24 juni). Ik had dit verslag al vrij snel na Stein geschreven, maar op de dinsdag erna kregen we het bericht dat teamgenoot Jason van der Burgt een hartaanval gekregen heeft. Een grote schok, mede doordat hij gewoon nog meestreed in Stein. Gelukkig gaat het momenteel veel beter met hem. Toch nog veel sterkte Jason, Agnes en Merel! 

Dan de race, zaterdag 23 juni stond de derde wedstrijd uit de Lotto Eredivisie Triathlon op het programma. Na een 26^e plaats op het NK de week ervoor, waar ik na omstandigheden (minder lopen) tevreden over was, ging ik met redelijk veel zelfvertrouwen de laatste week voor Stein in. Woensdag nog de Zwemloop Delft in duo vorm gewonnen met Krijn Schagen. Waarbij het zwemmen in mijn nieuwe wetsuit voor de eerste keer echt perfect ging. Geen verzuring als gevolg van hard zwemmen. Dus zaterdag zou het goed moeten gaan.

Vrijdag was een stressvol dagje, veel gekloot met de fiets, slecht geslapen de laatste dagen voor de race. Zou het dan toch? Slechte voorbereiding…

Zaterdag 23 juni, om 10 uur vertrok ik samen met Aron (Teammaat Dolfijn Triathlon Team) met de trein naar Sittard. En ik was moe, nu al. 14 uur vertrokken voor parcoursverkenning. Van tevoren al gehoord dat het een heel mooi parcours (maar pittig) was. In de haven van Stein was een rondje van 750 meter zwemmen uitgezet. Wisselzone er vlak naast. Fietsen (stayeren) was in en rond Stein in de richting van Elsloo. 3 ronden van elk 8km ongeveer. Normaal gesproken zou dit echt mijn ronde zijn. Ik vind het heerlijk, op en af, bochten, remmen, aanzetten en weer door gaan. Vooral het stukje in Stein zelf verheugde ik me er erg op, zie link. Maar al tijdens parcours verkenning met Aron merkte ik dat ik zijn tempo slecht kon verdragen. Nu al…. Maar we hebben nog 4 uur voor de start, dus heel veel zorgen maakte ik me op dat moment nog niet.

5 minuten voor de start #spanning

17:30 uur, nadat we alles klaar stond in het Parc Fermé, begonnen aan de echte warming-up en parcours verkenning lopen. Geen meter vlak, vroeger niet mijn parcours, tegenwoordig kan ik dat beter aan. Lopen ging goed. Benen voelde goed, maar wat een parcours (zie onder in de samenvatting van de wedstrijd).

18:30 uur TOET!! En we zijn weg, dom, niet goed nagedacht. Start ik midden aan de zijkant. Natuurlijk kom  je dan in het gedrang. Dat had ik ook wel kunnen weten. Zwem liever wat extra meters, dan in het gedrang te komen en dan half knock-out geslagen te worden. Dit is wel wat overdreven, maar ik heb wel veel water binnengekregen. Iets te veel. Zwemmen uiteindelijk in 10’06”, een 29^e plaats. Geen verzuring in de armen. Dat is positief. Toch niet tevreden. Verkeerde start en totaal geen kracht in de armen. Waar ik bij vele een week eerder nog voor zat, zwom in nu gelijk mee of zelfs achter. Al op het moment lopend naar de fiets merk ik dat het nu al loodzwaar is. 36^e wissel, daar heb je het al.

Daarna het fietsen. Zat nu direct vanaf de wisselzone met de zelfde fietsers waarbij ik tijdens het NK ook mee fietste. Nadat ik me toen zelfs liet terug zakken omdat ik geen groepje had. Bij het NK ging het super goed, nu was het hard vechten om in het laatste wiel te blijven. Een groepje van Frank Heestermans, Rob Kwaaital, Lars van der Eerden, Jorik van Egdom en een paar anderen. Eerste 4km omhoog alles gegeven om in laatste wiel te blijven, maar nota benen op het kleine deel dat het vlak werd, liet ik een gaatje. En dat werd steeds groter. Zo nog één kilometer op 40 meter gefietst. Maar het mocht niet baten. Daarna aangesloten bij de achtervolgende groep. Totaal 10 man. Mooi groepje, maar de benen wilde niet. Weer kramp in de kuiten. Vlak buiten Stein, dus de bochten gewoon overleefd, viel er weer een gaatje. Dodelijk is dat!! Er zat gewoon totaal geen kracht meer in de benen en dat al na 1 ronden. Op 1 ¼ ronde kwam een weer achtervolgende groep bij. De groep van teammaat Bart Rijborz. Ik wilde graag weer naar voren, maar heel erg georganiseerd was het groepje niet. Een aantal lange aflossingen gedaan, maar dat heeft natuurlijk geen zin. Dus laatste ronde lekker in het wiel gezeten, paar kleine aflossingen en vooral de benen rekken om de krampen te verminderen. Dat hielp… voor dit moment.

Als tweede van de groep in de wisselzone, fiets op de plek van Bart gezet, sorry Bart. Ik had het niet door, zelfs niet achteraf. 32^e plaats na het fietsen gevolgd door een goeie wissel begonnen aan het lopen. Maar al gelijk PIJN, PIJN en eens pijn. Een combinatie van kramp en pijn in de hiel (van week voor NK). Erg veel pijn, met iedere stap die ik zette. Al hinkelend en wandelend berg op gelopen. Heb zelfs een spons in mijn schoen gedaan, wat enigszins verzachtend hielp. 1^e ronden werd de langzaamste looptijd in 11’24”. Tweede ronde verbazingwekkend beter. Omhoog lopen gaat sowieso beter, omdat je dan nauwelijks op de hiel land. Dus volle bak, in zoverre dat ging. Omlaag werd weer lastiger, toch af en toe even wandelen. Licht masseren, volgens mij hielp dat niet, maar toch doe je het. 2^e ronde in 9’26”. Onderstaande foto zegt eigenlijk alles en heeft geen onderschrift nodig. Al was ik zeer teleurgesteld, vind ik dit echt een karakteriserende foto. Totaal 61^e :(

Zowel Bart als Aron hadden juist veel beter gelopen dan vorige keer. Dus als ik nou ook gewoon normaal had gefietst en gelopen waren we zeker een aantal plaatsen opgeschoven met het team. Nu staan we nog steeds op een gevaarlijke 15^e plek. Eerste 16 blijven in de eredivisie. Voor het team ben ik in de race gebleven, anders was ik uit gestapt. Het ging totaal niet.

Achteraf schreef ik op Facebook het volgende: “Niet mijn dag, niet mijn week en niet mijn jaar. 61^e @ triahtlon Stein #eredivisietriathlon. Matig gezwommen, slecht gefietst en niet hardgelopen (wel de finishlijn gehaald) Mijn jaar komt nog!!! I know it!”

En dan vooral de nadruk op ‘mijn jaar komt nog!!! I kno wit!’, de reacties die ik hierop krijg doen me goed. Mentaliteit is goed, op karakter de finish gehaald en ga zomaar door. “na regen komt zonneschijn”, “Wil je winnen … Leer verliezen” (De Dijk, Wil je winnen). Ik heb verloren afgelopen jaar, zowel met studie, als met sport. En dat gaat veranderen!!! Vanaf vandaag! De knop wordt omgezet. Negatieve energie moet eruit en positieve komt erin.

Trio Halve Triathlon Stein

Zondag stond de trio Halve Triathlon op het programma. Ik zou starten met 1,9km zwemmen, Bart 96km fietsen en Linda een halve marathon lopen. Zwemmen ging goed, ik ging van start als training. Eerste 400 meter rustig aan en daarna telkens wat harder (voor het gevoel). Gezwommen in 25’56”, prima tijd. Een 8^e zwemtijd. Zelfde als de dag ervoor, ik mis de kracht. Maar het lijkt wel of de lange afstand mij beter ligt.
Na het zwemmen ging het regenen, en het werd ook niet meer droog. Bart uiteindelijk netjes gefietst, al had hij het erg zwaar in 3 uur en 11 minuten. Daarna heeft Linda het afgemaakt in een nette 1 uur en 28 minuten op de halve.

Al om al toch een mooi weekend, veel geleerd en veel te verbeteren. Maar ik zal herrijzen als nooit tevoren. Niet dit jaar, maar we gaat dit jaar wel goed afsluiten! Nog twee belangrijke wedstrijden dit jaar, NK Veenendaal en Team Relay Almere. 2 spektakel wedstrijden. Ik zal mijn uiterste best doen voor het team, strijden voor een goeie uitslag. 

Uitslagen zaterdag individueel

Uitslagen zaterdag team 

Uitslagen zondag trio (helemaal onderaan)

NK sprint triathlon - voor nu alles gegeven, maar er zit zeker meer in.

Het eerste doel voor dit seizoen, het NK sprint triathlon, was het 8 maanden geleden. Het tweede doel het NK Olympic Distance van 18 augustus 2012. Helaas bleek in januari al dat een top 10 klassering er niet meer in zat. Blessureleed, veel blessureleed was de boosdoener. Want ik ben er van overtuigd dat als ik een ‘normale’ voorbereiding zou hebben gehad dit weldegelijk mogelijk zou zijn geweest, of anders een top 15. Voor nu heb ik met mijn 26^e plaats alles gegeven.

Het NK was de sprint afstand. 750 meter zwemmen, een driehoekig parcours. Daarna 5 ronden voor een totaal van 19km fietsen (stayer wedstrijd) en eindigen met 5km hardlopen. Dit NK was de tweede wedstrijd uit de nieuwe Lotto Eredivisie Triathlon. Na de eerste wedstrijden stonden we 15^e als team en dat wilde we nu wel graag verbeteren. Het Amsterdam Dolfijn Team bestond uit Aron, Jason, Bart en ik.

Start NK sprint triathlon - Door: Runnersworld Groningen

De start was om 15:30 (zondag 17 juni 2012) uur precies. Vanaf het strandje. Een fabuleuze start had ik. Als ik het goed kon zien, lag ik de eerste 25meter op kop. Maar ja, daar win je de race niet mee. Al snel werd ik zowel links als rechts ingehaald en overzwommen. Het werd zwaar. Net als een week eerder in Terheijden. De laatste meters waren erg stroef, volledig verzuurd. Als 27^e het water uit in 10’07”, matig! Ik had echt beter gehoopt en verwacht. Jammer van het zwemmen. Grote kans dat mijn wetsuit nog niet volledig ingezwommen was. Gezien ik het toen een kleine ander halve week in bezit had. 

Het zwemmen gevolgd door een iets wat minder goeie wissel. M’n wetsuit was bij de start dubbel gaan zitten, waardoor het nu niet goed om de voet heen kon.

 
Daarna de fout die ik vorig jaar gemaakt heb nu niet gemaakt, direct de voeten in de fietsschoenen, maar eerst volle bak om bij een groepje aan te kunnen sluiten en daarna pas de voeten erin. Wel gelukt, maar niet echt een goed groepje. Na ¾ ronde achterom kijkend zie ik een grotere groep met sneltreinvaart naderen. Na helemaal kapot te zijn achteraan aangesloten. Maar dat was de fout van dit jaar. Want op het moment dat ik rustig in het wiel zat bij te komen van mijn ¾ ronde volle bak gebeurde het vooraan en is het één mindere zwemmer gelukt om weg te rijden op een moment dat het wat inzakte (kwam ik pas achteraf achter).  Na een kleine ‘pauze’ te hebben genomen mede met de hulp van andere veel fietsers voor ons opgepeuzeld zodat wij aan het einde van het fietsen de 3^e groep waren. Voor ons op 20” de 2^e en  2’ daarvoor de 1^e groep. 

Aan het einde van het fietsen rijd ik als eerste het parc fermé in van onze groep (13 man) en heb ik een 14^e plaats als ik ook als eerste van de groep me op het loopparcours bevind. Zoals verwacht wordt ik ook al snel ingehaald door veel snel lopende atleten. Ik heb geen snelheid, maar wel kramp… Gelukkig nu de keuze gemaakt om even stil te staan en twee keer voor over te rekken.  Daarna kramp volledig weg en kon ik mijn ‘tempo’ weer oppakken. Uiteindelijk gelopen in 19’37”, dat is nou niet dat ik zeg whoo dat is snel. Na het fietsen lag ik 3^e in de categorie H.20. Met een normale winter had ik best een gooi kunnen doen op deze 3^e plaats op het NK. En met 18 rond zelfs een 2^e plaats. Maar statistieken zijn leuk, je moet het waar maken. En dat heb ik niet gedaan. Maar met mijn 26^e plaats voor nu heb ik wel alles gegeven wat er nu in zat.

Zoals verteld ging het dus niet alleen om de eigen prestatie, maar ook om de teamprestatie. Als team zijn we 12^e geworden, helaas zijn we in het totaal klassement niet van de 15^e plaats af, maar hebben we nu wel 3 teams voor ons in handbereik. In Stein aankomend weekend gaan we ze pakken.

Team prestatie:

Wilbert Grooters – 1:00:20
Aron van Ammers – 1:01:16
Bart Rijborz – 1:04:02
Jason van der Burgt – 1:07:08

NK sprint triathlon uitslag, zie link.
Eredivisie teamuitslag, zie link en link. 

Film verslag van het NK, iets wat lang, maar wel leuk:

Triatlon Terheijden: Goud met grote zwarte rand

10 juni was de Terheijden triatlon, een mooie wedstrijd in het zuiden van het land. Na het voor het gevoel een zware wedstrijd afgelegd te hebben toch een overwinning geboekt. Al had ik dat tijdens het hardlopen niet echt meer verwacht. Overwinningen zijn leuk, maar vooruit kijken is leuker. Er is uiteindelijk nog veel te verbeteren. Wat volgende week tijdens NK na alle waarschijnlijkheid nog steeds niet goed zal zijn, maar waar komend jaar hard aan gewerkt zal moeten worden. Met de nadruk op herstel, want dat is wat ik na afgelopen winter wel geleerd hebben. Je kunt beter 1 dag extra rust nemen, dan 1 dag te veel getraind te hebben.

Maar terug naar de 10^e juni. De 1/8^e stond op het programma. 500 meter zwemmen, 20km fietsen en 5km hardlopen. Op zaterdag tijdens openwater training m’n grote teen opengehaald bij het uit het water komen. Dat was dus nog even afwachten hoe dat zou gaan met het hardlopen. Zondag wakker wordend om 7 uur na de kater van het Nederlands elftal op het verlies tegen Denenmarken kon ik nauwelijks op mijn tenen staan (heeft geen verband), daarnaast had ik verschrikkelijke spierpijn, overal in het lichaam. Mooie voorbereiding L. De start was al om 10:15 uur, veel te vroeg al zeg ik het zelf. Het zwemonderdeel was in het kanaal en het water had een temperatuur van 14 graden. Rrrr zelfs met wetsuit was het koud. Eerste meters gingen goed, ik had al gelijk de kop. Het zwemmen was overigens een heen en weer parcours. Aangekomen bij de boei, had ik een kleine 5 meter voorsprong. Ik had een grotere voorsprong gehoopt. Terugweg ging goed, maar al snel voelde ik mijn armen. Verzuring, k*t. Uiteindelijk volledig verzuurd in de armen. Nog in gehaald op het laatste moment en een derde persoon in mijn benen. Zelf in 6’34” gezwommen. Ingesloten door allemaal jeugdige atleten uit België. 2” voor mij en 2 er achter. Sinds donderdag een nieuw wetsuit, welke nog niet helemaal ingezwommen is. En of ik ben nog niet helemaal ingezwommen, overigens ook een goede reden. 

Tijdens de eerste wissel heb ik mijn slag geslagen. Ik ging er overheen en kwam er niet meer achter. Snelste wissel, erg blij #nieuwwetsuit. Fietsen begon zwaar, achterliggers kwamen wat dichterbij maar halverwege eerste ronde kon ik grote blad rijden en ben ik uiteindelijk alleen maar uitgelopen. Fietsen met een snelste tijd van 29’27” en een snelste 2^e wissel (zeer zeer blij, na altijd problemen te hebben gehad op deze tweede wissel, nu eindelijk de juiste veters gevonden in combinatie met de juiste wedstrijd schoenen) begonnen aan het (hard)lopen. Iets eerder al op het moment dat ik het parc ferme in kwam. Kramp. Rechter hamstring en linker kuit. K*t. Niet heel erg, maar wel aanwezig. Zoals altijd gaan eerste meters redelijk maar al snel werden de krampen erger. Dan sta je toch bijna helemaal stil. Weer aanzetten en dan sta je weer stil, één pas wandelen en weer door. Je licht voorop, kom op Wilbert. Dit gaan we toch niet meer uit handen geven. En weer een wandel pas. Dit wil ik niet. Langzaam tempo op geschroefd en weer krampen. Opnieuw ging het telkens ietsjes beter. Tweede ronde kon ik het tempo wederom opschroeven en nu dan ook vasthouden. Echter de tweede man in de wedstrijd Frederik Swannet was me op nog geen 5 meter genaderd en met 300 meter tot de finish werd het ‘der tod oder die gladiolen’. Moe was ik niet, want zo hard ging het niet. Maar zou de kramp terug komen, only God knows? Ik ging voor ‘die gladiolen’ en haalde er een volle laatste krachtsinspanning uit. Ik weet zeker dat ik harder dan Bram Som liep, helaas geen bewijs. Maar het belangrijkste voor nu, ik overwon met 11” verschil in een tijd van 58’04”. Zowel het zwemmen als het hardlopen kan nog veel verbeterd worden. Een iets wat betere voorbereiding kan ook geen kwaad. Vandaag was dan ook wel een voorbereidingswedstrijd en had dus ook maar een beetje gas terug genomen. Komende week taperen, goeie sportmassage meepakken. Herstellen en dan alles, alles, maar ook echt alles eruit voor NK sprint triathlon op 17 juni a.s. in Groningen.

Update: 14 juni. Afgelopen week is alles behalve dan soepel gelopen. Tijdens de wedstrijd heb ik iets aan mijn hak opgelopen. Wat het precies is weet ik niet, maar ik kan er niet mee wandelen, laat staan hardlopen. Zal ik herstellen voor aankomend weekend. NK sprint triathlon. Ik hoop het. Ik houd jullie op de hoogte. 

Wedstrijd filmpjes - Dolfijn Triathlon Team

De Dolfijn Eredivisie team lid Hans Peter (HP) heeft gedurende de middag series van de UT Triathlon van zondag 13 mei gefilmd, met het gevolg een mooi resultaat. Hij heeft alleen de ochtend series afgelegd. In de middag zijn we gestart met 3 man. 

De Dolfijn Triathlon Team wedstrijd filmpje:

Slow motion van De Dolfijn Push Techniek (DDPT) - werkt zeer effectief!!
Tip: speel af op volledig scherm:

Super bedankt en mooi gedaan HP!!

Als Team goed gepresteerd, zelf mis ik het nog aan kracht en snelheid

Zondag 13 mei 2012 stond de 27^e UT Triathlon op het programma. De eerste van de vijf wedstrijden uit de nieuwe triathlon competitie, de Lotto Eredivisie Triathlon. Een competitie waarin strijd is tussen de beste atleten, verenigd in de snelste verenigingsteams en sterkste sponsorteams van Nederland. De UT triathlon van zondag was zeker een topwedstrijd met een top deelnemersveld.

Omdat het nu om het team belang gaat, zullen mijn blogs daar ook meer de nadruk op hebben. Maar natuurlijk zullen mijn eigen ervaringen en prestaties ook beschreven worden. De UT Triathlon wordt gezien als de officieuze start van het triathlon seizoen en is daardoor ook ieder jaar weer druk bezet. Dit jaar met de komst van de eredivisie was het deelnemersveld vele malen sterker dan ooit te voren. De UT Triathlon is een team wedstrijd. Niet waarbij ieder team lid één onderdeel doet, maar waar iedereen alle onderdelen te samen aflegt.
Om het zo eerlijk mogelijk te houden. Is er in de ochtend een supersprint (175m zwemmen, 7,4km fietsen en 2km hardlopen). In deze serie wordt er om de 10” gestart en rijdt iedereen dus zijn eigen race. Op basis van de vier deelnemers uit de ploeg wordt de eindtijd bepaald (totale tijd gedeeld door twee). Op basis van deze volgorde wordt de starttijd in de middag bepaald. In de middag wordt er dan een 1/8 triathlon als team zijnde gereden.

Donderdag 10 mei hadden we onze laatste team zwemtraining. Het was wat zwaar (week niet gezwommen), maar voelde goed genoeg aan. Het team bestond tot aan 10 mei uit Gosse, Aron, ik zelf (Wilbert) en Bart R. Een mooi team, allemaal aan elkaar gewaagd. Jammer dat Bart R. het die donderdag niet verstandig vond om te starten i.v.m. zijn kuit blessure. Een vervelende domper voor het team, het plan was namelijk dat hij de ochtend series zou starten om vervolgens in de middag alleen het zwemmen en fietsen te helpen om bij het hardlopen af te haken. Maar dit kon helaas niet doorgaan. Hierdoor hebben we HP opgeroepen om deel te nemen in het eredivisie team. Dit vond hij natuurlijk geweldig. Het probleem was echter dat hij ook al mee deed met het Continental Team. De enige oplossing was dat hij dus twee keer zou starten en dat heeft deze dieselmotor gedaan. En hoe, de 2^e supersprint 20” sneller (Wat een held!!!), deze was natuurlijk voor het eredivisie team.

Helaas was ik niet de snelste van het team, maar daar had ik genoeg reden voor. Aron (had z’n dag ook niet) was de snelste, daarna ik, Gosse en HP. 23’13”, 23’22”, 24’13” en 26’07”. Dit maakte een team ochtend tijd van 48’27”. Had dus sneller gekund als Bart R. gewoon gestart was, maar desalniettemin  een mooie prestatie.
Mijn eigen ochtend serie ging na omstandigheden redelijk. Begin april zwom ik nog 12’17” op de kilometer, maar sindsdien is mijn lichaam toch vooral erg moe geweest. En als je dan geen sportmasseur hebt wordt het lastig (daar kan ik nog veel winst uit halen). Dus afgelopen maand was het trainen niet super. Dit relateerde dan ook in een zwem tijd (175m Z + 20m lopen) van 2’23”. Terwijl ik vorig jaar nog 2’16” zwom. En dan te bedenken dat ik een maand geleden 50” van mijn kilometer tijd af heb gesnoept.
Het zwemmen wel gevolgd door een 8^e wisseltijd van zwemmen naar fietsen. Waarbij ik zelfs nog de grootte fout had gemaakt om mijn helm van te voren niet even op de juiste maat te zetten. Deze paste dus niet op mijn hoofd (2 seconde).
Het fietsen ging gewoon niet goed. Ik had een 54^e tijd in 11’33”. Iets sneller dan vorig jaar, maar ik merk dat ik het mis aan kracht. Ik krijg het niet voor elkaar om op het hoogste voorblad te rijden. Dus dat zijn veel kostbare minuten welke door wat extra kracht gepakt kunnen worden.
De tweede wissel ging vervolgens in 51” (zelfde als vorig jaar). Schoenen gingen weer niet in een keer aan, daar heb ik vaker last van. Bij de tweede wissel in de middag ging het overigens wel in een keer goed. Niet haasten, maar wel snel zijn. Dat is het belangrijkste.
Het lopen ging in 7’12”, 110^e tijd. Eigenlijk geen mooie tijd, maar gezien de omstandigheden, dat ik sinds einde vorige seizoen net 150km (oktober à april) gelopen heb mag ik niet klagen vind ik. Er zit nog totaal geen snelheid in, vandaar is dit ook een eerste mooie snelheidstraining voor het NK sprint over 5 weken.

We gingen als 16^e team de middagserie in. Dat geeft al aan dat het niveau moordend hoog was. We zijn met 3 man gestart aan 475m zwemmen. Aron, Gosse en ik. Gosse was overduidelijk de minste zwemmer, maar we konden hem heel goed gebruiken voor het fietsen en lopen. Dus zou het belangrijk zijn dat we een zo snel mogelijke zwemtijd konden neerzetten, maar dat Gosse zich niet de pleuris zou zwemmen. Dus zouden we duwen en dat zou dan mijn taak worden. Eerste 100 meter gewoon zwemmen en daarna iedere baan 1 (of 2 keer) duwen. Ja, duwen, dat is zeker mogelijk. Zie video, aan het einde van het filmpje is onze beroemde push te zien:

Team swim push techniek (youtube)

17x duwen was toch best zwaar en dat heb ik geweten, het fietsen was pittig. Kon het tempo niet heel hoog houden, telkens korte stukjes was het enige dat werkte. Aron daarentegen had de smaak te pakken en deed lange aflossingen.
Zoals gezegd tweede wissel ging voor mijzelf perfect. Direct in de schoenen, zonder enige problemen. Eerste kilometer lopen ging echt super, ik had een hoog tempo en liep voor de groep uit. Aron zakte wat af, ik voelde me sterk, dus ik gaf een duwtje. En nog geen 400m later was ik de gene die het niet meer hield. Het werd zwaar, zwaar en zwaarder. Uiteindelijk ruim 2 rondjes geduwd en ik moest het uiterste van me zelf vragen om het tempo hoog te houden.  Laatste stukje heb ik er alles uit gehaald voor een harde eindsprint. Uiteindelijk toch nog 17’42” gelopen op 5km en dat zonder echte snelheidstraining (wel wat geduw, maar toch, daar mag ik blij om zijn).

Na de middag serie zijn we een plaatsje opgeschoven. Dus uiteindelijk 15^e geworden als team. Wat nog binnen de veilige zone voor volgend jaar eredivisie is (eerste 16 teams).

Wedstrijdverslag Lotto Eredivisie Triathlon:

Vanaf nu zal er toegewerkt worden naar het NK sprint triathlon. Waarbij het zwemmen nog wat verbeterd moet worden. Waardoor de kans bestaat dat ik aan de voorkant het water uit kom. Fietsen meekomen en dan door de snelheidstrainingen van komende periode met het hardlopen heel goed mee kan komen.

Overige Eredivisie wedstrijden:

·         NK Sprint Triathlon Groningen – 17 juni 2012

·         Sprint Triathlon Stein – 23 juni 2012

·         NK Olympische Afstand Veenendaal – 18 augustus 2012

·         Team Relay Almere – 7 september 2012 

SportvoedingWielrennen.nl nieuwe sponsor

Donderdag 3 mei heb ik 2 uur lang gesproken met de eigenaar van SportvoedingWielrennen.nl. Het was zoals ik op mijn twitter beschreef een boeiend, leerzaam en inspirerend gesprek geweest. We hebben het over van alles gehad. Van massage tot wijn en van websites tot sportvoeding.

SportvoedingWielrennen.nl is gespecialiseerd op sportvoeding (logisch), maar zij doen ook heel veel aan advies. Gebleken is namelijk dat heel veel sporters weinig van sportvoeding afweten. En daar reken ik me zelf ook onder. Een goed advies is Goud waard, zoals ze zelf zeggen. Het kan het verschil zijn tussen wel of niet de finish halen. Zie blog eerder :). 

Speciaal voor mijn volgers is er 10% korting op alle artikelen van SportvoedingWielrennen.nl. Gebruik hiervoor bij de bestelling de kortingscode 'WILBERT'. Klik op het logo onder sponsoren of klik op de link om direct naar de website te gaan. 

Herstel weekend: genieten, herstellen en even wat ‘anders’

Na weken van (sub)maximale inspanning was het hoogtijd voor een weekend van herstel. 3 dagen niks doen was een kluif van hier tot Tokio. Vandaar dat ik zondag 22 april mee deed aan de competitie van Phanos in het mooie en prachtig Olympisch Stadion. Echter wel, als speerwerpende duursporter :P. Een keer iets anders, leuk! Het was tijd om mijn oude ‘glorie tijden’ uit het verre verleden maar weer eens op te halen. En om de triathlon goden bang te maken, dat als ik ze niet kan inhalen ik ze altijd nog kan RAKEN.

Zondag de 22^e werd ik wakker als een stijve plank, ik voelde me al gelijk geen duursporter meer (niet dat speerwerpers zo zijn, integendeel zelfs). Na een stevige duursporters warming-up voelde ik me geestelijk en mentaal zeer sterk om voor de overwinning te gaan. Poging 1. Ongeldig! K.U.T.. Weer terug op het bankje en mentaal werd ik ingepraat door mijn eenmalige trainer. Na een diepgang kreeg ik het vertrouwen weer terug. Poging 2. Geldig, maar niet naar behoren. Weet niet eens hoever. Zo slecht. Weer terug op dat bankje. Wachten, wachten en nog eens wachten. Yes poging 3. 35,.. meter. Nog 4 meter voor mijn oude pr. 

De laatste worp moest het gebeuren, ik ben niet voor niks een duursporter. Geconcentreerd zit ik te wachten op mijn bankje, nog even mijn hamstrings los slaan, m’n rug kraken en mijn schouders draaien. (zware stem) “Wilbert klaar maken”. De zenuwen schieten door mijn hele lijf. Nu moet het gebeuren. Ik trek mijn trainingskleren uit. Ik loop naar mijn speer. Ik pak hem en ga staan. Een diepe adem. Ik mis wat? Ik roep de steun op van mijn meegereisde publiek. Hoog ik de lucht Klap, Klap, Klap, Klap. In een steeds hoger tempo. Ik hoor zelfs mijn naam gescandeerd worden, dat ze zo ver zouden gaan had zelfs ik niet verwacht. Bedankt!  Ik ben opgeladen. Ik doe mijn 5 pas, de speer vliegt uit mijn hand, zoals die er nog nooit uit gevlogen is. Ik kijk hem na, maar de speer daalt niet, hij blijft stijgen en stijgen. Dan toch eindelijk maakt hij een dalende beweging en prikt hij in de grond. Yes, de meest ultieme worp van de dag. Dan werp je maar als triathleet 39,05 meter. De euforie was groot, heel groot. Mijn dag kon niet meer stuk.

Naast het zoeken van euforie was deze dag ook bedoeld om weer te verlangen naar die zware, zwoegende en zwetende inspanningen van het zwemmen, fietsen en hardlopen. Nooit meer op dat bankje!

p.s. een deel van bovenstaande is gebaseerd op feiten, een deel op fictie. Zoek zelf maar uit wat. 

If You Believe in Yourself Anything is Possible

Update: Het is vandaag eerste paasdag, alweer 8 april 2012. Nog precies 5 weken tot de eerste van de vijf belangrijke wedstrijden van komend seizoen. De UT Team Triathlon, als eerste wedstrijd voor de Eredivisie Triathlon. De wedstrijden waarbij ik echt moet gaan vlammen, om te laten zien wie ik ben en wat ik kan. Hoogste tijd om in vorm te komen, maar zal dat lukken?

De hele winter vele langzame, hele langzame kilometers gezwommen. De nieuwe manier van trainen! Vijfentwintig tot dertig seconde boven 100m kilometertijd. Om zodoende mijn basissnelheid te doen verhogen. De eerste maanden was wennen, ik had nog geen vertrouwen in de methode. Enigszins wat vertrouwen in mijn trainer, maar verder ook niet. Een kleine 4 weken geleden ben ik begonnen met lichte snelheidstrainingen en dit heeft nu al gerelateerd in een kilometertijd van 12’17”. Ongelofelijk was het de avond na het zwemmen. Klopt het wel? Heb ik niet gewoon 50m te weinig gezwommen? Maar na de 20x100m van de eerst volgende training was het zeker, het klopt en daar ben ik blij mee.

Mijn Focus Variado heb ik 2 jaar geleden gekocht om eens te kijken wat de triathlon sport nou eens is. En ja het bevalt, maar het niveau voor deze Focus heb ik inmiddels wel ontgroeid. Dus druk bezig met het oriënteren naar een  nieuwe race/tijdritfiets combinatie. Maar ja, geld, dat groeit helaas nog niet op mijn rug (jammer). Dus dromen en veel sparen om volgend jaar mijn intrede te doen op een nieuwe Stevens Bike (hopelijk). Maar om nu weer terug te keren naar het heden. Fietsen gaat goed, koersen gaat redelijk, kan beter. Maar we zijn op de goede weg. Nog 5 weken.

Dan het laatste onderdeel, hardlopen. Zoals eerder verteld ben ik sinds oktober/november geblesseerd geweest. De laatste 1,5 maand gaat het gelukkig steeds beter. Doordat ik twee blessures heb gehad, waar zoveel tijd overheen is gegaan ben ik nu heeél langzaam aan het opbouwen. En dat gaat goed. Vandaag heerlijk 20’ ingelopen, daarna 4x1,25km op interval  tempo, met als afsluiter 10’ uitlopen. En dat zonder pijn J.

Dus om af te sluiten op de vraag of ik op tijd in vorm kom? Ja! 

Kort Samengevat

Het is alweer een tijdje geleden dat ik een berichtje gepost heb op mijn website. Dus daar wordt het wel weer eens tijd voor. Er is veel gebeurd, maar er is ook veel niet gebeurd. Het belangrijkst is dat ik weer de tijd heb om te kunnen trainen en daar ben ik dan ook heel blij mee. De motivatie daar heeft het nooit aan gelegen. Kort samengevat wat er afgelopen winter heeft gespeeld en gebeurt is.

September ‘11
Verplicht rust moeten nemen i.v.m. lichte overtraindheid. Hierdoor enorm last gehad van afkick verschijnselen. Voor een sporter klinkt dit bekend in de oren. Voor de niet sporters. Dit heeft alles te maken met de aanmaak van endorfine, een stof dat ons lichaam aanmaakt bij inspanning. Ook wel bekend onder de term ‘Runners High’.
Oktober ‘11
Door de combinatie van eerst rust en daarna weer trainen kreeg ik last van mijn hamstring. Dit had allemaal te maken met mijn SI-gewricht. Deze zat helemaal vast. Mijn bewegelijkheid was niet zo groot. Hierop heb ik heel veel mobiliteitstraining moeten doen. Waarna ik nu in vergelijking tot afgelopen jaren, want zo lang heeft het waarschijnlijk al gepeeld, veel makkelijker kan hardlopen en dus kan bewegen. Mobiliteit is de basis van je training, daar ben ik van overtuigd.

December ‘11
Kledingsponsoring met Runnersworld Haarlem, in samenwerking met PearlIzumi. Heel erg bedankt!

Januari ‘12
Dubbelzijdig. Enerzijds heb ik nu weer de mogelijkheid om veel te trainen. Anderzijds heb ik weer last van een blessure. Dit keer door een val met de MTB in de kerstvakantie. De pijn zit hem nu in mijn Tractus Iliotibialis. Veel massage en rekken moeten het verhelpen.

Februari ‘12
Jaja, fiets ophangen aan een muur is handig, maar ook levensgevaarlijk. Afgelopen woensdag hoofd gestoten aan de tandwielen van mijn opgehangen racefiets (zie 2 afdrukken tandwielen rechts). Het gevolg is waarschijnlijk een lichte hersenschudding of anders vervelende hoofdpijn.

Om positief te eindigen. Zwemmen en fietsen gaat heel goed. Zwemtechniek en basis snelheid zijn flink verbeterd. Binnenkort zal ik nog wat filmpjes van verbetering zwemtechniek van voor de zomervakantie ten opzichte van gister (17 feb ’12) laten zien.

Oproep: Sponsoring gezocht!! Alle opties zijn bespreekbaar, mail naar wilbert_grooters@hotmail.com.