zondag 26 augustus 2012

Overwinning triathlon Aalsmeer beslist op eindsprint


22 graden, lekker zonnetje in een half bewolkte atmosfeer afgewisseld met kou, regen, stevige hagel, harde wind en een tweetal geduchte concurrenten, maakte de 25e Triathlon Aalsmeer een hele zware wedstrijd.

‘Waar is het feestje…!!!? Bij de buren is het feestje!!’ twitterde ik om 1:15 uur in de nacht. Na een korte nacht ging dus veel te vroeg de wekker, 7 uur. Snel douchen, eten en 7:40 uur zat ik alweer op de fiets om met de metro naar Amstelveen te gaan. Daar nog een stevige regenbui afgewacht en daarna in alle rust en een lekker zonnetje naar Aalsmeer gefietst.

Om 10:30 uur was de start vanaf het strand rennend het water in. Dat kan ik goed J. En het ging ook goed J. Direct een mooi plekje. Ik wist dan Jeffrey Reijnders een snelle zwemmer was en moest dus zorgen hem niet uit het oog te verliezen. Hij krijgt het voor elkaar om met de eerste het water uit te komen tijdens de Eredivisie. Dus hoe minder achterstand hoe beter. Eerste 150m kon ik goed bij blijven, maar toen werd het zwaar. Te weinig gezwommen deze vakantie en dat voel je. Tijdens keerpunt zat ik in de knel met m’n voorganger, Menno Koolhaas geloof ik. En ik lag stil en direct een kleine achterstand. Terug weg was wel gaaf. Op en neer over de golfen met ieder slag zoveel mogelijk water te pakken om het gat met de eerste zo klein mogelijk te houden. Het strand kwam in zicht, als laatst een lange goede vlinder sprong. Rennen! “Batmuts!!” roept een vrijwilliger. Ja doei!!! Denk ik. Eerst wetsuit naar beneden, daarna pas badmuts!

Zwemtijd: 6’08” (4e) – 1e Jeffrey 5’43, 2e Martin Pet 5’56”, 3e Menno 6’01”

Vervolgens het meest oneerlijke parc fermé in wat ik ooit gezien heb. Concurrentie stond veel beter. Direct in de schoenen, en RAMMEN!! Nu is het mijn beurt. RACEN op een tweewieler. Na 3,5km kwam ik in het wiel van Menno en Martin. Even wachten tot de bocht en volle bak aanzetten zodat ze niet in mijn wiel mee konden. En dat lukte. Op naar Jeffrey. Hij reed er 50m voor en al snel kwam ik bij hem. Hard er op af en er over, maar niet hard genoeg. Jeffrey nam m’n wiel en liet hem niet meer los. Van links naar rechts en weer terug, aanzetten, afremmen maar hij bleef er in. Na 2km scherpe bocht inzicht. Iets daarvoor zag ik een achterblijver rijden, volle bak er heen. Moest er wel wat risico voor nemen, maar kon net voor de achterblijver de bocht in te duiken. Gewoon niet remmen. Kijk na de bocht achterom, en zie een klein gat. Met de hoogste versnelling staand op de pedalen. En ik had hem. Nu door, om er een zo groot mogelijk gat van te maken. Voor Jeffrey was ik niet zo bang, maar ik wist dat Menno een snellere loper is dan mij.
Een paar bochten verder, achterom kijkend zag ik hem al niet meer. Gelukkig, maar nu door. Maar toen. Hagel en mijn lens. Hij was verschoven en kreeg hem niet meer goed. Mijn goede oog, dus het werd nogal wazig met -3. Op deze manier nog 1,5 rondje doorgehaald. Heel veel achterblijvers gelapt. Sorry het blijft een heerlijk gevoel om heel hard iemand voorbij te gaan. Laatste 400m voeten uit fietsschoenen tot aan de wisselzone. Van de fiets af, en rennen naar mijn plekje (2e wisselzone was op een andere plek dan de 1e). Maar waar was mijn plekje ook alweer…? Gevonden. Fiets weg, schoenen aan en rennen. Waar moet ik er uit…? Gevonden. Aahhhh WILBERT!!! KOM OP!! 1’05” voorsprong na fietsen en 47” na wissel. Ohh. Dat zou niet mogen. Maar het gebeurde. Dus dat betekend harder rennen, dan je ooit gedaan hebt.

Fietstijd: 29’01 (1e), 41,5km/h – 2e Menno 30’19”, 3e Martin 30’20”, 4e Jeffrey 30’38”

Het lopen ging wonderbaarlijk lekker. Laatste 1,5e maand goede baantrainingen gedaan bij groep de Wimpies (trainer: Wim Schoots, leuke naam) in Olympische Stadion. En dat betaald zich nu al uit, terwijl ik nog niet eens heel hard aan het trainen ben. Vooral nu heel blijven en dan na de rustperiode richten op het nieuwe seizoen.
Maar terug naar Aalsmeer. Nog steeds één oog wazig en het andere scherp. Met dit loopparcours van oneffen wegen en hobbels was iets beter zicht wel prettig geweest. Maar het ging goed. Zware regen tijdens het lopen. Heerlijk, echt heerlijk. Na 1 ronde van 2,5km terug op finishterrein voor het keerpunt. En ik zag hem al, Menno. Shit, wat zou het zijn? 100m. 23” bleek achteraf. Te dichtbij. Aanzetten, het ging zeker harder. Maar het werd ook zwaarder. Nog 1km en Menno had me. Hij ging er over. Ik dacht dit gaan we nu niet verliezen. Niet nu. Niet nu het lopen zo goed ging. Niet nu het fietsen harder ging dan ooit te voren. Maar nog 1km… Dat is lang. En al helemaal als je je snelheid opeens flink moet opschroeven. Lichtjes voorover gebogen, extra arm inzet, bam bam bam op de voorvoeten, afzetten, en dat veel sneller dan daarvoor achterelkaar. Concentratie op z’n voeten. Ik loop vlak achter hem. Ik gaf hem geen cm. Vervelende bocht en hij had een paar meter, op karakter terug. Nog een bocht, hij snijd af, ik ook. Diepe plas, knikje met de knie. Ik wordt moe. Ik wil niet meer, ik kan niet meer. Door gaan! De strijd met je zelf, de strijd met je tegenstander. De strijd met de elementen. Nog 420m en weer een versnelling. Nu volhouden, nu kun je niet meer lossen. Nu mag je niet meer lossen #opgevenisgeenoptie. Nog 260m en nog een versnelling, gevolgd door weer een versnelling. Ik dacht aan vroeger. BVC (Betuwe Veluwe Cross, regionaal cross-circuit in mijn junioren atletiek tijd). Ik werd er altijd afgelopen in de sprint. Maar nu niet. Nog 200m en de 20km/h kwam in zicht. Laatste bocht. Allemaal geschreeuw en geloei. De speaker ging uit zijn dak. Zo’n finish zie je niet vaak (of laatst nog tijdens de OS in Londen, vrouwen, toch, ik weet hoe het moet). Laatste bocht, volle bak, niks mag er in blijven, alles moet eruit. Knieën naar voren, net als een sprinter. 100m maximaal. 9.57 seconde. Ik weet het zeker. Nieuw wereld record. Finish, yes. Whoo, vet, wat een finish. Maar al snel, lag ik op de grond. En daar bleef ik liggen. M’n borst ging hoog op en neer en daar lag ik dan. Ik was leeg, had alles gegeven en had overwonnen. Heeeerlijk J.

Lopen: 18’32” – 5,2km (1e – 5e looptijd), 2e Menno 17’45” (1e looptijd)
Eindtijd: 1e Wilbert 56’05”, 2e Menno 56’07”, 3e Jeffrey 57’02”

Het moet voor mij niet te warm zijn, vorige week NK Olympische Afstand (komt nog een blog over). 33 graden, oververhitting tot gevolg. Ik was toen beter in vorm, maar prestaties was ver te zoeken. Nu, regionale wedstrijd, lekker fris en dan lukt het wel…

Volgende week oefenwedstrijd Team-relay Enschede. En een week later de afsluiter van het jaar Team-relay Tijdens Hollad Triathlon Almere. Voor de laatste en beslissende wedstrijd van de eredivisie.

Groetjes! Wilbert