Trainingsweekend Schoorl met de Wimpies

Dit weekend stond na 1,5 maand trainen alweer m’n eerste trainingsweekend op het programma. Dit keer in Schoorl. Echt een top locatie! Nog nooit geweest, maar ik weet nu ook zeker dat dit niet de laatste keer zal zijn. Het was zelfs zo geweldig dat ik me er misschien wel eens ga vestigen.  We vertrokken op vrijdag 16 november en we kwamen terug op zondag 18 november. We, waren de Wimpies. De hardloop groep van atletiekvereniging Phanos onder leiding van Wim Schoots (rechter afbeelding onder). 

Vrijdag 16 november
Training 1: 2 uur op de MTB. Voor de eerste keer op het MTB schoorl parcours gefietst. Echt een gaaf parcours. Twee stevige heuvels, voor de rest heel goed te doen.
Training 2: 60 minuten duurloop D1. Lekker ontspannen door de heuvels van Schoorl. Maar na een krachttraining op donderdag en een stevige mountainbike rit door het duinlandschap was het verre van ontspannen, maar wel heel mooi.

In de avond veel gezellige spelletjes en sketches gespeeld. Erg leuk om de groep goed te leren kennen.

Zaterdag 17 november

Training 3: 45 minuten interval training, echter zat er totaal geen energie in mijn lichaam. Futloos, spierpijn en vermoeid. Hierdoor eerder terug naar huis gegaan.  Om nog even goed te slapen, mobiliteitstraining en klaar te maken voor DE training van de middag. 

Training 4: 90 minuten kracht en klimduin. Op de foto hieronder lijkt het overigens niet heel stijl, maar dat is deze wel degelijk. De klimduin ging verbazing wekkend goed. Vroeger was ik gewoon slecht in heuvels, maar vandaag ging het gewoon heel goed. Behalve de laatste meters dan, daar waarbij je je maximale hartslag bereikt hebt en met de eindstreep inzicht letterlijk als bijna figuurlijk instort. Heerlijk is dat!  

Zondag 18 november

Training 5: 101 minuten lange duurloop tempo 1 – langste trainingsduurloop welke ik ooit gelopen heb. Via het bos van Schoorl, door de duinen over het strand, terug over het strand, weer de duinen in en via het bos na precies 20km weer terug op de accommodatie. 

Training 6: 2 uur MTB. Het was de bedoeling om lekker uit te fietsen, maar het werd een bikkel harde training. De zondag drukte op het parcours brak me waarschijnlijk. De drang om mensen in te halen was toch iets te groot J. 

Al om al een top weekend! Bedankt voor de organisatie Josine, Sonja en Djurre! Volgend jaar ga ik zeker weer mee. Vandaag (maandag) en morgen een rust dagje voor een goeie super compensatie. 

Verder nog een aantal mooie foto's van de omgeving:

'Linkerrijtje' Eredivisie

Al sinds mijn eerste triathlon wedstrijd iets meer dan 2 jaar geleden zeg ik tegen iedere winnaar die mij verslaat. “Gefeliciteerd, maar volgend jaar pak ik je”. Ik heb veel, heel veel, lof voor de winnaar. Je wordt toch verslagen op snelheid, maar wat iedere topper in zich moet hebben is om zich zelf altijd te willen verbeteren.  Als je wilt winnen, leer verliezen. Je zelf en je tegenstander overtreffen dan win je. Tot op heden heb ik  van nog geen winnaar die mij verslagen heeft gewonnen. Maar pas op, volgend jaar pak ik je!

Afgelopen vrijdag, 7 september, was het dan zo ver de finale van de Eredivisie Triathlon. De Team Relay in het mooie Almere. Spektakel zou het moeten worden en dat werd het ook. Want op een 4x 300 meter zwemmen, 7km fietsen en 2km hardlopen estafette kan veel gebeuren. Team4Talent zou uiteindelijk zonder zorgen de overwinning behalen. Achteraf ook tegen hen: “Volgend jaar pak ik je” en lachen dat we deden…
Maar wat zich achter Team4Talent afspeelde was voor ons en voor de andere teams nog één groot vraagteken. ProTriathlon en VZC stonden na het NK Olympische Afstand gelijk in punten en bij hen zou het dus om de laatste wedstrijd afhangen wie twee of drie zou worden.
Wij (De Dolfijn Amsterdam) gingen als 13^e team (van 22 teams) de finale in en een linkerrijtje zou er niet meer inzitten. Het gat tot de nr. 12 was 7 punten en tot de nr. 11 maarliefst 10 punten.

Foto door Daphne Geo 

Om iets na 18 uur was het voor mij om van start te gaan. Met 22 teams op het start ponton. 300m in de vorm van een driehoek met 2 boeien en je start zelf aan de buitenkant/midden. Knokken dus.
Waar de meeste gekozen hadden om zonder wetsuit te gaan zwemmen, hadden wij, mede door onze testwedstrijd van vorige week, besloten om gewoon het wetsuit aan te houden. Sneller zwemmen, een 8^e plaats voor mij, maar toch een minder snellere wissel als gevolg. Keuzes. Desondanks na de wissel 3 man voor me. Gelukkig had ik snel mijn voeten in de schoenen, maar verder dan dat kwam het niet,  nooit de tijd gehad om de schoenen ook daadwerkelijk vast te klitten (van klittenband). Want vanaf de eerste meter was het knallen. Na de eerste bocht gelijk op kop. Andere in mijn achterwiel. Kop over kop gaat wat lastig. Voor me zie ik twee man fietsen. Kies ik er voor om er heen te fietsen en de andere te laten profiteren van mijn mooie achterwiel. Of stop ik met trappen om ze te dwingen op kop te komen. Ik kies verstandig voor het laatste. Eerste keer geen reactie. Dan maar weer aanzetten. Nu is het genoeg. Ik draai me zelfs om en ja, gelukkig we gaan kop over kop. Na 3km weer 2 man ingehaald en na 5,5km zelfs het 3^e team uit de wedstrijd ingehaald. Dan lig je toch opeens 3^e. Maar helaas, van de organisatie mochten we niet meer in fietsen, dus kende ik het parcours niet. De laatste bochten gingen niet goed en dan kom je als laatste van je groepje terug in de wisselzone. Het lopen daarop volgend ging lekker, maar niet snel. Tevreden dat het lekker ging, die snelheid komt volgend jaar wel. Zorgen dat ik niet voor een derde jaar op rij geblesseerd raak in de winter.
Na 22’52” zwaar hijgend het denkbeeldige stokje over gegeven aan Bart Rijborz. Na een mooie zwemtijd begon hij aan het fietsen om vervolgens bij het lopen een plaatsje te stijgen, maar ook weer één plaatsje te zakken. Dus geen positie verschil.
Als 3^e man hadden we Aron. Met een iets wat tegenvallend zwemmen, heeft hij alles weer goed gesteld bij het fietsen. Hij had bijna de snelste fietstijd van alle derde starters. Met lopen nog eens onze positie versterkt.
Voor Gosse was het de beurt om het af te maken dit keer. Dat zijn zwemmen wat minder was dat wisten we, dus hij moest niet te veel verliezen. En dat deed hij gelukkig ook niet. Met fietsen een sterke tijd neergezet. En daarop volgend nog sneller gelopen wat relateerde in de snelste team looptijd. Waardoor we als 9^e de finish bereikte. Achteraf bleek echter dat Team Ravestein een ronde te weinig gelopen had en dus als laatste eindigde, wat ons 8^e maakte. Dit betekende dat we in het eind klassement de 11^e plaats bereikt hadden. En blij dat we waren! Begonnen met een 15^e plaats in Enschede en geëindigd als 11^e in Almere.

Foto door Daphne Geo

Volgend jaar gaan we voor een top 10 klassering. Maar nu eerst een ‘afleidingsperiode’. De periode die er om bekend staat om niet zoveel te denken aan triathlon. Niet zo te denken aan logboeken, vroeg naar bed, drank en al dat soort niet sport dingen. Dingen die je normaal niet doet, en wat je normaal wel doet nu niet. Het is goed voor het hoofd om even tot rust te komen. Nieuwe doelen stellen, plannen uit te werken en de benen en armen op te maken voor een nieuw blessure vrij jaar. En vergeet niet. Volgend jaar pak ik je!

Dat gaan we dus ook doen, allemaal bedankt voor mijn ondersteuning van afgelopen jaar. Iedereen die zich aangesproken voelt, bedankt! Heel erg bedankt! Allemaal bedankt voor meeleven en lezen van mijn (leuke) berichten op mijn blog. Deze winter, hopelijk zo snel mogelijk, maar de studie gaat even voor, zal de blog vervangen worden door www.wilbertgrooters.nl. Leuk, leuk, leuk!! Deze ben ik aan het maken samen met SportvoedingWielrennen.nl  Dit betekend niet dat ik komende weken niet door blijf schrijven J. 

Uitslagen Team Relay, klik hier. 

Eindstand Eredivisie Triathlon, klik hier. 

Video verslag Team Relay Almere:

Overwinning triathlon Aalsmeer beslist op eindsprint

22 graden, lekker zonnetje in een half bewolkte atmosfeer afgewisseld met kou, regen, stevige hagel, harde wind en een tweetal geduchte concurrenten, maakte de 25^e Triathlon Aalsmeer een hele zware wedstrijd.

‘Waar is het feestje…!!!? Bij de buren is het feestje!!’ twitterde ik om 1:15 uur in de nacht. Na een korte nacht ging dus veel te vroeg de wekker, 7 uur. Snel douchen, eten en 7:40 uur zat ik alweer op de fiets om met de metro naar Amstelveen te gaan. Daar nog een stevige regenbui afgewacht en daarna in alle rust en een lekker zonnetje naar Aalsmeer gefietst.

Om 10:30 uur was de start vanaf het strand rennend het water in. Dat kan ik goed J. En het ging ook goed J. Direct een mooi plekje. Ik wist dan Jeffrey Reijnders een snelle zwemmer was en moest dus zorgen hem niet uit het oog te verliezen. Hij krijgt het voor elkaar om met de eerste het water uit te komen tijdens de Eredivisie. Dus hoe minder achterstand hoe beter. Eerste 150m kon ik goed bij blijven, maar toen werd het zwaar. Te weinig gezwommen deze vakantie en dat voel je. Tijdens keerpunt zat ik in de knel met m’n voorganger, Menno Koolhaas geloof ik. En ik lag stil en direct een kleine achterstand. Terug weg was wel gaaf. Op en neer over de golfen met ieder slag zoveel mogelijk water te pakken om het gat met de eerste zo klein mogelijk te houden. Het strand kwam in zicht, als laatst een lange goede vlinder sprong. Rennen! “Batmuts!!” roept een vrijwilliger. Ja doei!!! Denk ik. Eerst wetsuit naar beneden, daarna pas badmuts!

Zwemtijd: 6’08” (4^e) – 1^e Jeffrey 5’43, 2^e Martin Pet 5’56”, 3^e Menno 6’01”

Vervolgens het meest oneerlijke parc fermé in wat ik ooit gezien heb. Concurrentie stond veel beter. Direct in de schoenen, en RAMMEN!! Nu is het mijn beurt. RACEN op een tweewieler. Na 3,5km kwam ik in het wiel van Menno en Martin. Even wachten tot de bocht en volle bak aanzetten zodat ze niet in mijn wiel mee konden. En dat lukte. Op naar Jeffrey. Hij reed er 50m voor en al snel kwam ik bij hem. Hard er op af en er over, maar niet hard genoeg. Jeffrey nam m’n wiel en liet hem niet meer los. Van links naar rechts en weer terug, aanzetten, afremmen maar hij bleef er in. Na 2km scherpe bocht inzicht. Iets daarvoor zag ik een achterblijver rijden, volle bak er heen. Moest er wel wat risico voor nemen, maar kon net voor de achterblijver de bocht in te duiken. Gewoon niet remmen. Kijk na de bocht achterom, en zie een klein gat. Met de hoogste versnelling staand op de pedalen. En ik had hem. Nu door, om er een zo groot mogelijk gat van te maken. Voor Jeffrey was ik niet zo bang, maar ik wist dat Menno een snellere loper is dan mij.
Een paar bochten verder, achterom kijkend zag ik hem al niet meer. Gelukkig, maar nu door. Maar toen. Hagel en mijn lens. Hij was verschoven en kreeg hem niet meer goed. Mijn goede oog, dus het werd nogal wazig met -3. Op deze manier nog 1,5 rondje doorgehaald. Heel veel achterblijvers gelapt. Sorry het blijft een heerlijk gevoel om heel hard iemand voorbij te gaan. Laatste 400m voeten uit fietsschoenen tot aan de wisselzone. Van de fiets af, en rennen naar mijn plekje (2^e wisselzone was op een andere plek dan de 1^e). Maar waar was mijn plekje ook alweer…? Gevonden. Fiets weg, schoenen aan en rennen. Waar moet ik er uit…? Gevonden. Aahhhh WILBERT!!! KOM OP!! 1’05” voorsprong na fietsen en 47” na wissel. Ohh. Dat zou niet mogen. Maar het gebeurde. Dus dat betekend harder rennen, dan je ooit gedaan hebt.

Fietstijd: 29’01 (1^e), 41,5km/h – 2^e Menno 30’19”, 3^e Martin 30’20”, 4^e Jeffrey 30’38”

Het lopen ging wonderbaarlijk lekker. Laatste 1,5^e maand goede baantrainingen gedaan bij groep de Wimpies (trainer: Wim Schoots, leuke naam) in Olympische Stadion. En dat betaald zich nu al uit, terwijl ik nog niet eens heel hard aan het trainen ben. Vooral nu heel blijven en dan na de rustperiode richten op het nieuwe seizoen.

Maar terug naar Aalsmeer. Nog steeds één oog wazig en het andere scherp. Met dit loopparcours van oneffen wegen en hobbels was iets beter zicht wel prettig geweest. Maar het ging goed. Zware regen tijdens het lopen. Heerlijk, echt heerlijk. Na 1 ronde van 2,5km terug op finishterrein voor het keerpunt. En ik zag hem al, Menno. Shit, wat zou het zijn? 100m. 23” bleek achteraf. Te dichtbij. Aanzetten, het ging zeker harder. Maar het werd ook zwaarder. Nog 1km en Menno had me. Hij ging er over. Ik dacht dit gaan we nu niet verliezen. Niet nu. Niet nu het lopen zo goed ging. Niet nu het fietsen harder ging dan ooit te voren. Maar nog 1km… Dat is lang. En al helemaal als je je snelheid opeens flink moet opschroeven. Lichtjes voorover gebogen, extra arm inzet, bam bam bam op de voorvoeten, afzetten, en dat veel sneller dan daarvoor achterelkaar. Concentratie op z’n voeten. Ik loop vlak achter hem. Ik gaf hem geen cm. Vervelende bocht en hij had een paar meter, op karakter terug. Nog een bocht, hij snijd af, ik ook. Diepe plas, knikje met de knie. Ik wordt moe. Ik wil niet meer, ik kan niet meer. Door gaan! De strijd met je zelf, de strijd met je tegenstander. De strijd met de elementen. Nog 420m en weer een versnelling. Nu volhouden, nu kun je niet meer lossen. Nu mag je niet meer lossen #opgevenisgeenoptie. Nog 260m en nog een versnelling, gevolgd door weer een versnelling. Ik dacht aan vroeger. BVC (Betuwe Veluwe Cross, regionaal cross-circuit in mijn junioren atletiek tijd). Ik werd er altijd afgelopen in de sprint. Maar nu niet. Nog 200m en de 20km/h kwam in zicht. Laatste bocht. Allemaal geschreeuw en geloei. De speaker ging uit zijn dak. Zo’n finish zie je niet vaak (of laatst nog tijdens de OS in Londen, vrouwen, toch, ik weet hoe het moet). Laatste bocht, volle bak, niks mag er in blijven, alles moet eruit. Knieën naar voren, net als een sprinter. 100m maximaal. 9.57 seconde. Ik weet het zeker. Nieuw wereld record. Finish, yes. Whoo, vet, wat een finish. Maar al snel, lag ik op de grond. En daar bleef ik liggen. M’n borst ging hoog op en neer en daar lag ik dan. Ik was leeg, had alles gegeven en had overwonnen. Heeeerlijk J.

Lopen: 18’32” – 5,2km (1^e – 5^e looptijd), 2^e Menno 17’45” (1^e looptijd)
Eindtijd: 1^e Wilbert 56’05”, 2^e Menno 56’07”, 3^e Jeffrey 57’02”

Het moet voor mij niet te warm zijn, vorige week NK Olympische Afstand (komt nog een blog over). 33 graden, oververhitting tot gevolg. Ik was toen beter in vorm, maar prestaties was ver te zoeken. Nu, regionale wedstrijd, lekker fris en dan lukt het wel…

Volgende week oefenwedstrijd Team-relay Enschede. En een week later de afsluiter van het jaar Team-relay Tijdens Hollad Triathlon Almere. Voor de laatste en beslissende wedstrijd van de eredivisie.

Uitslagen: http://nl.mylaps.com/evenementen/uitslagen/2012/aug/26/aalsmeer/Achtste_Tussen.html
Triathlon226: http://www.triathlon226.nl/2012/08/multis-heersen-in-eigen-aalsmeerse-triathlon/

Groetjes! Wilbert  

Mijn jaar komt nog!!! I know it! – Triathlon Stein 2012

Een iets wat verlate blog van de Triathlon Stein (23 en 24 juni). Ik had dit verslag al vrij snel na Stein geschreven, maar op de dinsdag erna kregen we het bericht dat teamgenoot Jason van der Burgt een hartaanval gekregen heeft. Een grote schok, mede doordat hij gewoon nog meestreed in Stein. Gelukkig gaat het momenteel veel beter met hem. Toch nog veel sterkte Jason, Agnes en Merel! 

Dan de race, zaterdag 23 juni stond de derde wedstrijd uit de Lotto Eredivisie Triathlon op het programma. Na een 26^e plaats op het NK de week ervoor, waar ik na omstandigheden (minder lopen) tevreden over was, ging ik met redelijk veel zelfvertrouwen de laatste week voor Stein in. Woensdag nog de Zwemloop Delft in duo vorm gewonnen met Krijn Schagen. Waarbij het zwemmen in mijn nieuwe wetsuit voor de eerste keer echt perfect ging. Geen verzuring als gevolg van hard zwemmen. Dus zaterdag zou het goed moeten gaan.

Vrijdag was een stressvol dagje, veel gekloot met de fiets, slecht geslapen de laatste dagen voor de race. Zou het dan toch? Slechte voorbereiding…

Zaterdag 23 juni, om 10 uur vertrok ik samen met Aron (Teammaat Dolfijn Triathlon Team) met de trein naar Sittard. En ik was moe, nu al. 14 uur vertrokken voor parcoursverkenning. Van tevoren al gehoord dat het een heel mooi parcours (maar pittig) was. In de haven van Stein was een rondje van 750 meter zwemmen uitgezet. Wisselzone er vlak naast. Fietsen (stayeren) was in en rond Stein in de richting van Elsloo. 3 ronden van elk 8km ongeveer. Normaal gesproken zou dit echt mijn ronde zijn. Ik vind het heerlijk, op en af, bochten, remmen, aanzetten en weer door gaan. Vooral het stukje in Stein zelf verheugde ik me er erg op, zie link. Maar al tijdens parcours verkenning met Aron merkte ik dat ik zijn tempo slecht kon verdragen. Nu al…. Maar we hebben nog 4 uur voor de start, dus heel veel zorgen maakte ik me op dat moment nog niet.

5 minuten voor de start #spanning

17:30 uur, nadat we alles klaar stond in het Parc Fermé, begonnen aan de echte warming-up en parcours verkenning lopen. Geen meter vlak, vroeger niet mijn parcours, tegenwoordig kan ik dat beter aan. Lopen ging goed. Benen voelde goed, maar wat een parcours (zie onder in de samenvatting van de wedstrijd).

18:30 uur TOET!! En we zijn weg, dom, niet goed nagedacht. Start ik midden aan de zijkant. Natuurlijk kom  je dan in het gedrang. Dat had ik ook wel kunnen weten. Zwem liever wat extra meters, dan in het gedrang te komen en dan half knock-out geslagen te worden. Dit is wel wat overdreven, maar ik heb wel veel water binnengekregen. Iets te veel. Zwemmen uiteindelijk in 10’06”, een 29^e plaats. Geen verzuring in de armen. Dat is positief. Toch niet tevreden. Verkeerde start en totaal geen kracht in de armen. Waar ik bij vele een week eerder nog voor zat, zwom in nu gelijk mee of zelfs achter. Al op het moment lopend naar de fiets merk ik dat het nu al loodzwaar is. 36^e wissel, daar heb je het al.

Daarna het fietsen. Zat nu direct vanaf de wisselzone met de zelfde fietsers waarbij ik tijdens het NK ook mee fietste. Nadat ik me toen zelfs liet terug zakken omdat ik geen groepje had. Bij het NK ging het super goed, nu was het hard vechten om in het laatste wiel te blijven. Een groepje van Frank Heestermans, Rob Kwaaital, Lars van der Eerden, Jorik van Egdom en een paar anderen. Eerste 4km omhoog alles gegeven om in laatste wiel te blijven, maar nota benen op het kleine deel dat het vlak werd, liet ik een gaatje. En dat werd steeds groter. Zo nog één kilometer op 40 meter gefietst. Maar het mocht niet baten. Daarna aangesloten bij de achtervolgende groep. Totaal 10 man. Mooi groepje, maar de benen wilde niet. Weer kramp in de kuiten. Vlak buiten Stein, dus de bochten gewoon overleefd, viel er weer een gaatje. Dodelijk is dat!! Er zat gewoon totaal geen kracht meer in de benen en dat al na 1 ronden. Op 1 ¼ ronde kwam een weer achtervolgende groep bij. De groep van teammaat Bart Rijborz. Ik wilde graag weer naar voren, maar heel erg georganiseerd was het groepje niet. Een aantal lange aflossingen gedaan, maar dat heeft natuurlijk geen zin. Dus laatste ronde lekker in het wiel gezeten, paar kleine aflossingen en vooral de benen rekken om de krampen te verminderen. Dat hielp… voor dit moment.

Als tweede van de groep in de wisselzone, fiets op de plek van Bart gezet, sorry Bart. Ik had het niet door, zelfs niet achteraf. 32^e plaats na het fietsen gevolgd door een goeie wissel begonnen aan het lopen. Maar al gelijk PIJN, PIJN en eens pijn. Een combinatie van kramp en pijn in de hiel (van week voor NK). Erg veel pijn, met iedere stap die ik zette. Al hinkelend en wandelend berg op gelopen. Heb zelfs een spons in mijn schoen gedaan, wat enigszins verzachtend hielp. 1^e ronden werd de langzaamste looptijd in 11’24”. Tweede ronde verbazingwekkend beter. Omhoog lopen gaat sowieso beter, omdat je dan nauwelijks op de hiel land. Dus volle bak, in zoverre dat ging. Omlaag werd weer lastiger, toch af en toe even wandelen. Licht masseren, volgens mij hielp dat niet, maar toch doe je het. 2^e ronde in 9’26”. Onderstaande foto zegt eigenlijk alles en heeft geen onderschrift nodig. Al was ik zeer teleurgesteld, vind ik dit echt een karakteriserende foto. Totaal 61^e :(

Zowel Bart als Aron hadden juist veel beter gelopen dan vorige keer. Dus als ik nou ook gewoon normaal had gefietst en gelopen waren we zeker een aantal plaatsen opgeschoven met het team. Nu staan we nog steeds op een gevaarlijke 15^e plek. Eerste 16 blijven in de eredivisie. Voor het team ben ik in de race gebleven, anders was ik uit gestapt. Het ging totaal niet.

Achteraf schreef ik op Facebook het volgende: “Niet mijn dag, niet mijn week en niet mijn jaar. 61^e @ triahtlon Stein #eredivisietriathlon. Matig gezwommen, slecht gefietst en niet hardgelopen (wel de finishlijn gehaald) Mijn jaar komt nog!!! I know it!”

En dan vooral de nadruk op ‘mijn jaar komt nog!!! I kno wit!’, de reacties die ik hierop krijg doen me goed. Mentaliteit is goed, op karakter de finish gehaald en ga zomaar door. “na regen komt zonneschijn”, “Wil je winnen … Leer verliezen” (De Dijk, Wil je winnen). Ik heb verloren afgelopen jaar, zowel met studie, als met sport. En dat gaat veranderen!!! Vanaf vandaag! De knop wordt omgezet. Negatieve energie moet eruit en positieve komt erin.

Trio Halve Triathlon Stein

Zondag stond de trio Halve Triathlon op het programma. Ik zou starten met 1,9km zwemmen, Bart 96km fietsen en Linda een halve marathon lopen. Zwemmen ging goed, ik ging van start als training. Eerste 400 meter rustig aan en daarna telkens wat harder (voor het gevoel). Gezwommen in 25’56”, prima tijd. Een 8^e zwemtijd. Zelfde als de dag ervoor, ik mis de kracht. Maar het lijkt wel of de lange afstand mij beter ligt.
Na het zwemmen ging het regenen, en het werd ook niet meer droog. Bart uiteindelijk netjes gefietst, al had hij het erg zwaar in 3 uur en 11 minuten. Daarna heeft Linda het afgemaakt in een nette 1 uur en 28 minuten op de halve.

Al om al toch een mooi weekend, veel geleerd en veel te verbeteren. Maar ik zal herrijzen als nooit tevoren. Niet dit jaar, maar we gaat dit jaar wel goed afsluiten! Nog twee belangrijke wedstrijden dit jaar, NK Veenendaal en Team Relay Almere. 2 spektakel wedstrijden. Ik zal mijn uiterste best doen voor het team, strijden voor een goeie uitslag. 

Uitslagen zaterdag individueel

Uitslagen zaterdag team 

Uitslagen zondag trio (helemaal onderaan)

NK sprint triathlon - voor nu alles gegeven, maar er zit zeker meer in.

Het eerste doel voor dit seizoen, het NK sprint triathlon, was het 8 maanden geleden. Het tweede doel het NK Olympic Distance van 18 augustus 2012. Helaas bleek in januari al dat een top 10 klassering er niet meer in zat. Blessureleed, veel blessureleed was de boosdoener. Want ik ben er van overtuigd dat als ik een ‘normale’ voorbereiding zou hebben gehad dit weldegelijk mogelijk zou zijn geweest, of anders een top 15. Voor nu heb ik met mijn 26^e plaats alles gegeven.

Het NK was de sprint afstand. 750 meter zwemmen, een driehoekig parcours. Daarna 5 ronden voor een totaal van 19km fietsen (stayer wedstrijd) en eindigen met 5km hardlopen. Dit NK was de tweede wedstrijd uit de nieuwe Lotto Eredivisie Triathlon. Na de eerste wedstrijden stonden we 15^e als team en dat wilde we nu wel graag verbeteren. Het Amsterdam Dolfijn Team bestond uit Aron, Jason, Bart en ik.

Start NK sprint triathlon - Door: Runnersworld Groningen

De start was om 15:30 (zondag 17 juni 2012) uur precies. Vanaf het strandje. Een fabuleuze start had ik. Als ik het goed kon zien, lag ik de eerste 25meter op kop. Maar ja, daar win je de race niet mee. Al snel werd ik zowel links als rechts ingehaald en overzwommen. Het werd zwaar. Net als een week eerder in Terheijden. De laatste meters waren erg stroef, volledig verzuurd. Als 27^e het water uit in 10’07”, matig! Ik had echt beter gehoopt en verwacht. Jammer van het zwemmen. Grote kans dat mijn wetsuit nog niet volledig ingezwommen was. Gezien ik het toen een kleine ander halve week in bezit had. 

Het zwemmen gevolgd door een iets wat minder goeie wissel. M’n wetsuit was bij de start dubbel gaan zitten, waardoor het nu niet goed om de voet heen kon.

 
Daarna de fout die ik vorig jaar gemaakt heb nu niet gemaakt, direct de voeten in de fietsschoenen, maar eerst volle bak om bij een groepje aan te kunnen sluiten en daarna pas de voeten erin. Wel gelukt, maar niet echt een goed groepje. Na ¾ ronde achterom kijkend zie ik een grotere groep met sneltreinvaart naderen. Na helemaal kapot te zijn achteraan aangesloten. Maar dat was de fout van dit jaar. Want op het moment dat ik rustig in het wiel zat bij te komen van mijn ¾ ronde volle bak gebeurde het vooraan en is het één mindere zwemmer gelukt om weg te rijden op een moment dat het wat inzakte (kwam ik pas achteraf achter).  Na een kleine ‘pauze’ te hebben genomen mede met de hulp van andere veel fietsers voor ons opgepeuzeld zodat wij aan het einde van het fietsen de 3^e groep waren. Voor ons op 20” de 2^e en  2’ daarvoor de 1^e groep. 

Aan het einde van het fietsen rijd ik als eerste het parc fermé in van onze groep (13 man) en heb ik een 14^e plaats als ik ook als eerste van de groep me op het loopparcours bevind. Zoals verwacht wordt ik ook al snel ingehaald door veel snel lopende atleten. Ik heb geen snelheid, maar wel kramp… Gelukkig nu de keuze gemaakt om even stil te staan en twee keer voor over te rekken.  Daarna kramp volledig weg en kon ik mijn ‘tempo’ weer oppakken. Uiteindelijk gelopen in 19’37”, dat is nou niet dat ik zeg whoo dat is snel. Na het fietsen lag ik 3^e in de categorie H.20. Met een normale winter had ik best een gooi kunnen doen op deze 3^e plaats op het NK. En met 18 rond zelfs een 2^e plaats. Maar statistieken zijn leuk, je moet het waar maken. En dat heb ik niet gedaan. Maar met mijn 26^e plaats voor nu heb ik wel alles gegeven wat er nu in zat.

Zoals verteld ging het dus niet alleen om de eigen prestatie, maar ook om de teamprestatie. Als team zijn we 12^e geworden, helaas zijn we in het totaal klassement niet van de 15^e plaats af, maar hebben we nu wel 3 teams voor ons in handbereik. In Stein aankomend weekend gaan we ze pakken.

Team prestatie:

Wilbert Grooters – 1:00:20
Aron van Ammers – 1:01:16
Bart Rijborz – 1:04:02
Jason van der Burgt – 1:07:08

NK sprint triathlon uitslag, zie link.
Eredivisie teamuitslag, zie link en link. 

Film verslag van het NK, iets wat lang, maar wel leuk: