dinsdag 11 september 2012

'Linkerrijtje' Eredivisie


Al sinds mijn eerste triathlon wedstrijd iets meer dan 2 jaar geleden zeg ik tegen iedere winnaar die mij verslaat. “Gefeliciteerd, maar volgend jaar pak ik je”. Ik heb veel, heel veel, lof voor de winnaar. Je wordt toch verslagen op snelheid, maar wat iedere topper in zich moet hebben is om zich zelf altijd te willen verbeteren.  Als je wilt winnen, leer verliezen. Je zelf en je tegenstander overtreffen dan win je. Tot op heden heb ik  van nog geen winnaar die mij verslagen heeft gewonnen. Maar pas op, volgend jaar pak ik je!

Afgelopen vrijdag, 7 september, was het dan zo ver de finale van de Eredivisie Triathlon. De Team Relay in het mooie Almere. Spektakel zou het moeten worden en dat werd het ook. Want op een 4x 300 meter zwemmen, 7km fietsen en 2km hardlopen estafette kan veel gebeuren. Team4Talent zou uiteindelijk zonder zorgen de overwinning behalen. Achteraf ook tegen hen: “Volgend jaar pak ik je” en lachen dat we deden…
Maar wat zich achter Team4Talent afspeelde was voor ons en voor de andere teams nog één groot vraagteken. ProTriathlon en VZC stonden na het NK Olympische Afstand gelijk in punten en bij hen zou het dus om de laatste wedstrijd afhangen wie twee of drie zou worden.
Wij (De Dolfijn Amsterdam) gingen als 13e team (van 22 teams) de finale in en een linkerrijtje zou er niet meer inzitten. Het gat tot de nr. 12 was 7 punten en tot de nr. 11 maarliefst 10 punten.

Foto door Daphne Geo 
Om iets na 18 uur was het voor mij om van start te gaan. Met 22 teams op het start ponton. 300m in de vorm van een driehoek met 2 boeien en je start zelf aan de buitenkant/midden. Knokken dus.
Waar de meeste gekozen hadden om zonder wetsuit te gaan zwemmen, hadden wij, mede door onze testwedstrijd van vorige week, besloten om gewoon het wetsuit aan te houden. Sneller zwemmen, een 8e plaats voor mij, maar toch een minder snellere wissel als gevolg. Keuzes. Desondanks na de wissel 3 man voor me. Gelukkig had ik snel mijn voeten in de schoenen, maar verder dan dat kwam het niet,  nooit de tijd gehad om de schoenen ook daadwerkelijk vast te klitten (van klittenband). Want vanaf de eerste meter was het knallen. Na de eerste bocht gelijk op kop. Andere in mijn achterwiel. Kop over kop gaat wat lastig. Voor me zie ik twee man fietsen. Kies ik er voor om er heen te fietsen en de andere te laten profiteren van mijn mooie achterwiel. Of stop ik met trappen om ze te dwingen op kop te komen. Ik kies verstandig voor het laatste. Eerste keer geen reactie. Dan maar weer aanzetten. Nu is het genoeg. Ik draai me zelfs om en ja, gelukkig we gaan kop over kop. Na 3km weer 2 man ingehaald en na 5,5km zelfs het 3e team uit de wedstrijd ingehaald. Dan lig je toch opeens 3e. Maar helaas, van de organisatie mochten we niet meer in fietsen, dus kende ik het parcours niet. De laatste bochten gingen niet goed en dan kom je als laatste van je groepje terug in de wisselzone. Het lopen daarop volgend ging lekker, maar niet snel. Tevreden dat het lekker ging, die snelheid komt volgend jaar wel. Zorgen dat ik niet voor een derde jaar op rij geblesseerd raak in de winter.
Na 22’52” zwaar hijgend het denkbeeldige stokje over gegeven aan Bart Rijborz. Na een mooie zwemtijd begon hij aan het fietsen om vervolgens bij het lopen een plaatsje te stijgen, maar ook weer één plaatsje te zakken. Dus geen positie verschil.
Als 3e man hadden we Aron. Met een iets wat tegenvallend zwemmen, heeft hij alles weer goed gesteld bij het fietsen. Hij had bijna de snelste fietstijd van alle derde starters. Met lopen nog eens onze positie versterkt.
Voor Gosse was het de beurt om het af te maken dit keer. Dat zijn zwemmen wat minder was dat wisten we, dus hij moest niet te veel verliezen. En dat deed hij gelukkig ook niet. Met fietsen een sterke tijd neergezet. En daarop volgend nog sneller gelopen wat relateerde in de snelste team looptijd. Waardoor we als 9e de finish bereikte. Achteraf bleek echter dat Team Ravestein een ronde te weinig gelopen had en dus als laatste eindigde, wat ons 8e maakte. Dit betekende dat we in het eind klassement de 11e plaats bereikt hadden. En blij dat we waren! Begonnen met een 15e plaats in Enschede en geëindigd als 11e in Almere.

Foto door Daphne Geo
Volgend jaar gaan we voor een top 10 klassering. Maar nu eerst een ‘afleidingsperiode’. De periode die er om bekend staat om niet zoveel te denken aan triathlon. Niet zo te denken aan logboeken, vroeg naar bed, drank en al dat soort niet sport dingen. Dingen die je normaal niet doet, en wat je normaal wel doet nu niet. Het is goed voor het hoofd om even tot rust te komen. Nieuwe doelen stellen, plannen uit te werken en de benen en armen op te maken voor een nieuw blessure vrij jaar. En vergeet niet. Volgend jaar pak ik je!

Dat gaan we dus ook doen, allemaal bedankt voor mijn ondersteuning van afgelopen jaar. Iedereen die zich aangesproken voelt, bedankt! Heel erg bedankt! Allemaal bedankt voor meeleven en lezen van mijn (leuke) berichten op mijn blog. Deze winter, hopelijk zo snel mogelijk, maar de studie gaat even voor, zal de blog vervangen worden door www.wilbertgrooters.nl. Leuk, leuk, leuk!! Deze ben ik aan het maken samen met SportvoedingWielrennen.nl  Dit betekend niet dat ik komende weken niet door blijf schrijven J

Uitslagen Team Relay, klik hier
Eindstand Eredivisie Triathlon, klik hier

Video verslag Team Relay Almere: