22 graden, lekker
zonnetje in een half bewolkte atmosfeer afgewisseld met kou, regen, stevige
hagel, harde wind en een tweetal geduchte concurrenten, maakte de 25e
Triathlon Aalsmeer een hele zware wedstrijd.
‘Waar is het feestje…!!!? Bij de buren is het feestje!!’ twitterde ik om 1:15 uur in de nacht. Na een korte nacht ging dus veel te vroeg de
wekker, 7 uur. Snel douchen, eten en 7:40 uur zat ik alweer op de fiets om met
de metro naar Amstelveen te gaan. Daar nog een stevige regenbui afgewacht en
daarna in alle rust en een lekker zonnetje naar Aalsmeer gefietst.
Om 10:30 uur was de start vanaf het strand rennend het water
in. Dat kan ik goed J.
En het ging ook goed J.
Direct een mooi plekje. Ik wist dan Jeffrey Reijnders een snelle zwemmer was en
moest dus zorgen hem niet uit het oog te verliezen. Hij krijgt het voor elkaar
om met de eerste het water uit te komen tijdens de Eredivisie. Dus hoe minder
achterstand hoe beter. Eerste 150m kon ik goed bij blijven, maar toen werd het
zwaar. Te weinig gezwommen deze vakantie en dat voel je. Tijdens keerpunt zat
ik in de knel met m’n voorganger, Menno Koolhaas geloof ik. En ik lag stil en
direct een kleine achterstand. Terug weg was wel gaaf. Op en neer over de
golfen met ieder slag zoveel mogelijk water te pakken om het gat met de eerste
zo klein mogelijk te houden. Het strand kwam in zicht, als laatst een lange
goede vlinder sprong. Rennen! “Batmuts!!” roept een vrijwilliger. Ja doei!!! Denk
ik. Eerst wetsuit naar beneden, daarna pas badmuts!
Zwemtijd: 6’08”
(4e) – 1e Jeffrey 5’43, 2e Martin Pet 5’56”, 3e
Menno 6’01”
Vervolgens het meest oneerlijke parc fermé in wat ik ooit
gezien heb. Concurrentie stond veel beter. Direct in de schoenen, en RAMMEN!!
Nu is het mijn beurt. RACEN op een tweewieler. Na 3,5km kwam ik in het wiel van
Menno en Martin. Even wachten tot de bocht en volle bak aanzetten zodat ze niet
in mijn wiel mee konden. En dat lukte. Op naar Jeffrey. Hij reed er 50m voor en
al snel kwam ik bij hem. Hard er op af en er over, maar niet hard genoeg.
Jeffrey nam m’n wiel en liet hem niet meer los. Van links naar rechts en weer
terug, aanzetten, afremmen maar hij bleef er in. Na 2km scherpe bocht inzicht. Iets
daarvoor zag ik een achterblijver rijden, volle bak er heen. Moest er wel wat
risico voor nemen, maar kon net voor de achterblijver de bocht in te duiken. Gewoon
niet remmen. Kijk na de bocht achterom, en zie een klein gat. Met de hoogste
versnelling staand op de pedalen. En ik had hem. Nu door, om er een zo groot
mogelijk gat van te maken. Voor Jeffrey was ik niet zo bang, maar ik wist dat Menno
een snellere loper is dan mij.
Een paar bochten verder, achterom kijkend zag ik hem al niet meer. Gelukkig, maar nu door. Maar toen. Hagel en mijn lens. Hij was verschoven en kreeg hem niet meer goed. Mijn goede oog, dus het werd nogal wazig met -3. Op deze manier nog 1,5 rondje doorgehaald. Heel veel achterblijvers gelapt. Sorry het blijft een heerlijk gevoel om heel hard iemand voorbij te gaan. Laatste 400m voeten uit fietsschoenen tot aan de wisselzone. Van de fiets af, en rennen naar mijn plekje (2e wisselzone was op een andere plek dan de 1e). Maar waar was mijn plekje ook alweer…? Gevonden. Fiets weg, schoenen aan en rennen. Waar moet ik er uit…? Gevonden. Aahhhh WILBERT!!! KOM OP!! 1’05” voorsprong na fietsen en 47” na wissel. Ohh. Dat zou niet mogen. Maar het gebeurde. Dus dat betekend harder rennen, dan je ooit gedaan hebt.
Een paar bochten verder, achterom kijkend zag ik hem al niet meer. Gelukkig, maar nu door. Maar toen. Hagel en mijn lens. Hij was verschoven en kreeg hem niet meer goed. Mijn goede oog, dus het werd nogal wazig met -3. Op deze manier nog 1,5 rondje doorgehaald. Heel veel achterblijvers gelapt. Sorry het blijft een heerlijk gevoel om heel hard iemand voorbij te gaan. Laatste 400m voeten uit fietsschoenen tot aan de wisselzone. Van de fiets af, en rennen naar mijn plekje (2e wisselzone was op een andere plek dan de 1e). Maar waar was mijn plekje ook alweer…? Gevonden. Fiets weg, schoenen aan en rennen. Waar moet ik er uit…? Gevonden. Aahhhh WILBERT!!! KOM OP!! 1’05” voorsprong na fietsen en 47” na wissel. Ohh. Dat zou niet mogen. Maar het gebeurde. Dus dat betekend harder rennen, dan je ooit gedaan hebt.
Fietstijd: 29’01
(1e), 41,5km/h – 2e Menno 30’19”, 3e Martin 30’20”,
4e Jeffrey 30’38”
Het lopen ging wonderbaarlijk lekker. Laatste 1,5e
maand goede baantrainingen gedaan bij groep de Wimpies (trainer: Wim Schoots,
leuke naam) in Olympische Stadion. En dat betaald zich nu al uit, terwijl ik
nog niet eens heel hard aan het trainen ben. Vooral nu heel blijven en dan na
de rustperiode richten op het nieuwe seizoen.
Maar terug naar Aalsmeer. Nog steeds één oog wazig en het andere scherp. Met
dit loopparcours van oneffen wegen en hobbels was iets beter zicht wel prettig
geweest. Maar het ging goed. Zware regen tijdens het lopen. Heerlijk, echt
heerlijk. Na 1 ronde van 2,5km terug op finishterrein voor het keerpunt. En ik
zag hem al, Menno. Shit, wat zou het zijn? 100m. 23” bleek achteraf. Te
dichtbij. Aanzetten, het ging zeker harder. Maar het werd ook zwaarder. Nog 1km
en Menno had me. Hij ging er over. Ik dacht dit gaan we nu niet verliezen. Niet
nu. Niet nu het lopen zo goed ging. Niet nu het fietsen harder ging dan ooit te
voren. Maar nog 1km… Dat is lang. En al helemaal als je je snelheid opeens
flink moet opschroeven. Lichtjes voorover gebogen, extra arm inzet, bam bam bam
op de voorvoeten, afzetten, en dat veel sneller dan daarvoor achterelkaar. Concentratie
op z’n voeten. Ik loop vlak achter hem. Ik gaf hem geen cm. Vervelende bocht en
hij had een paar meter, op karakter terug. Nog een bocht, hij snijd af, ik ook.
Diepe plas, knikje met de knie. Ik wordt moe. Ik wil niet meer, ik kan niet
meer. Door gaan! De strijd met je zelf, de strijd met je tegenstander. De strijd
met de elementen. Nog 420m en weer een versnelling. Nu volhouden, nu kun je
niet meer lossen. Nu mag je niet meer lossen #opgevenisgeenoptie. Nog 260m en
nog een versnelling, gevolgd door weer een versnelling. Ik dacht aan vroeger.
BVC (Betuwe Veluwe Cross, regionaal cross-circuit in mijn junioren atletiek
tijd). Ik werd er altijd afgelopen in de sprint. Maar nu niet. Nog 200m en de
20km/h kwam in zicht. Laatste bocht. Allemaal geschreeuw en geloei. De speaker ging
uit zijn dak. Zo’n finish zie je niet vaak (of laatst nog tijdens de OS in
Londen, vrouwen, toch, ik weet hoe het moet). Laatste bocht, volle bak, niks mag
er in blijven, alles moet eruit. Knieën naar voren, net als een sprinter. 100m
maximaal. 9.57 seconde. Ik weet het zeker. Nieuw wereld record. Finish, yes. Whoo,
vet, wat een finish. Maar al snel, lag ik op de grond. En daar bleef ik liggen.
M’n borst ging hoog op en neer en daar lag ik dan. Ik was leeg, had alles
gegeven en had overwonnen. Heeeerlijk J.
Lopen: 18’32” –
5,2km (1e – 5e looptijd), 2e Menno 17’45” (1e
looptijd)
Eindtijd: 1e Wilbert 56’05”, 2e Menno 56’07”, 3e Jeffrey 57’02”
Eindtijd: 1e Wilbert 56’05”, 2e Menno 56’07”, 3e Jeffrey 57’02”
Het moet voor mij niet te warm zijn, vorige week NK
Olympische Afstand (komt nog een blog over). 33 graden, oververhitting tot
gevolg. Ik was toen beter in vorm, maar prestaties was ver te zoeken. Nu,
regionale wedstrijd, lekker fris en dan lukt het wel…
Volgende week oefenwedstrijd Team-relay Enschede. En een
week later de afsluiter van het jaar Team-relay Tijdens Hollad Triathlon
Almere. Voor de laatste en beslissende wedstrijd van de eredivisie.
Uitslagen: http://nl.mylaps.com/evenementen/uitslagen/2012/aug/26/aalsmeer/Achtste_Tussen.html
Triathlon226: http://www.triathlon226.nl/2012/08/multis-heersen-in-eigen-aalsmeerse-triathlon/
Groetjes! Wilbert
